...W prawdzie Wiedza oraz wstępne słowo mówiące czym chcemy się podzielić;
CO TO JEST AUTONOMIA OSOBISTA.
Kolejnym ważnym obszarem, który może mieć wpływ na odzyskanie mocy i równowagi jest autonomia osobista.
Autonomia to niezależność, ustanawianie norm dla siebie samego, stan samodzielności, niepodległości, możliwość decydowania o sobie. Daje nam poczucie wolności i samostanowienia o sobie jako niepodległej, niezależnej jednostce. Daje poczucie wpływu i MOC-y.
Odczuwanie własnej autonomii jest bardzo ważne dla każdego z nas. Dzięki niej mamy siły i chęć do życia.
Rozwojowi autonomii osobistej sprzyjają:
miłość i akceptacja samego siebie – swoich uczuć, potrzeb, wartości, możliwości, wyborów,
świadomość swoich uczuć, potrzeb, mocnych i słabych stron,
znajomość i akceptacja swoich zalet i wad,
umiejętność zaakceptowania każdego pojawiającego się uczucia, np. "spostrzegam swoją złość, rozumiem, że jest sygnałem niezaspokojonej potrzeby. Przyjmuję ją i nie ukrywam jej ani nie próbuję udawać, że jestem zawsze zadowoloną ze wszystkiego osobą, która niczego od nikogo nie potrzebuje. Wiem, że potrafię się złościć i nie mam sobie tego za złe. Staram się skorzystać z »podpowiedzi«, które dają mi moje uczucia, o co mi chodzi, tak by lepiej radzić sobie w życiu i w kontaktach z innymi ludźmi. Umiem wyrażać złość, nikogo nie raniąc.".
Dzięki przeżywaniu uczuć i ich akceptacji zdobywamy wiedzę o nas samych, co jest ważnym elementem rozwoju autonomii osobistej, która oznacza:
umiejętność rozpoznawania i dbania o zaspokajanie swoich potrzeb,
zaufanie do siebie i swoich uczuć,
danie sobie prawa do spontanicznego reagowania, wypowiadania myśli,
umiejętność czerpania radości ze swoich uczuć i zaspokajania swoich potrzeb,
umiejętność radzenia sobie z niezaspokojonymi potrzebami,
gotowość podjęcia ryzyka w działaniu.
Autonomia wiąże się także z podejmowaniem wyborów, odwagą i odpowiedzialnością. Wzięcie odpowiedzialności za swoje zachowanie często wymaga pewnego wysiłku.
Łatwiej jest obarczać się odpowiedzialnością za własne niepowodzenia okoliczności zewnętrzne czy inne osoby, np. "zbiłam swoje dziecko, bo było niegrzeczne". Zdarza się, że chcąc uniknąć konsekwencji naszego postępowania, przerzucamy odpowiedzialność na inne osoby, organizacje, społeczności itp. Ale takie postępowanie, choć przynosi pewną chwilową ulgę, przyczynia się do tego, że oddajemy władzę nad sobą danej osobie, organizacji czy społeczności.
Możemy nad tym pracować, bo człowiek uczy się "bycia wolnym" w ciągu całego życia.
Czy sobie to uświadamiamy, czy nie – stale dokonujemy wyborów: podejmujemy ryzyko, rezygnujemy z czegoś, wybieramy nową drogę.
Warto pamiętać, że niepodejmowanie decyzji też jest decyzją.
Osoba autonomiczna:
ma poczucie więzi z ludźmi, nie boi się bliskich związków, jednocześnie umie zachować dystans i poczucie własnej odrębności,
umie bronić swoich granic,
w obronie swoich granic i swojej indywidualności nie rani nikogo, szanuje granice i odrębność innych ludzi, jednocześnie potrafi wyrazić własne zdanie.
PAMIĘTAJMY, że być autonomicznym to:
być autorem i architektem siebie samego!
żyć bardziej twórczo, odpowiedzialnie, żyć swoim życiem!
wybrać siebie i pomóc sobie w odzyskaniu godności
PAMIĘTAJMY też, że: PRZE – MOC to bezprawne działanie jednej osoby przeciwko mocy osobistej drugiej osoby.
PO – MOC to wszelkie działania, które pozwalają na odbudowanie wewnętrznej mocy każdego człowieka tak, aby potrafił samodzielnie kierować swoim życiem, chronić się przed przemocą i żyć godnie.
Każdy z nas ma niezbywalne prawa osobiste, a jednym z najważniejszych jest prawo do spokojnego i godnego życia.
pomocne linki;
https://www.superprof.pl/student-prawa-religioznawca-prawo-morskie-handlowe-kodeks-cywilny-administracyjny-generalny-dyrektor-kancelarii-asprotectoris.html
https://www.paypal.com/pools/c/8z13RDkLyX
https://youtu.be/tMIjrWPqjd4
https://youtu.be/1ajyVkGqM5Y
https://youtu.be/vSN-649ePJI
https://youtu.be/DjMi8mOb-6Q
Kim jest obrońca PRAW CZŁOWIEKA? 
"Obrońca praw człowieka" to termin używany do opisania osób, które indywidualnie lub z innymi działają w celu promowania lub ochrony praw człowieka. Obrońcy praw człowieka są identyfikowani przede wszystkim przez to, co robią, i to właśnie poprzez opis ich działań (sekcja A poniżej) oraz niektórych kontekstów, w których pracują (sekcja B poniżej) termin ten można najlepiej wyjaśnić [1]Podane przykłady
działalności obrońców praw człowieka nie stanowią wyczerpującej listy.
A. Czym zajmują się obrońcy praw człowieka?
1. Wszystkie prawa człowieka dla wszystkich.
Aby być obrońcą praw człowieka, dana osoba może działać na rzecz dowolnego prawa (lub praw) człowieka w imieniu jednostek lub grup. Obrońcy praw człowieka dążą do promocji i ochrony praw obywatelskich i politycznych, jak również promowanie, ochronę i realizację praw ekonomicznych, społecznych i kulturalnych.
Obrońcy praw człowieka zajmują się wszelkimi problemami związanymi z prawami człowieka, które mogą być tak różnorodne, jak np. Przykładowo, doraźne egzekucje, tortury, arbitralne aresztowania i zatrzymania, okaleczanie żeńskich narządów płciowych, dyskryminacja, kwestie zatrudnienia, przymusowe eksmisje, dostęp do opieki zdrowotnej, odpady toksyczne i ich wpływ na środowisko. Obrońcy są aktywni na rzecz praw człowieka tak różnych, jak prawa do życia, do żywności i wody, do najwyższego osiągalnego standardu zdrowia, do odpowiedniego mieszkania,
do imienia i obywatelstwa, do edukacji, do swobody przemieszczania się i do niedyskryminacji. Czasami odnoszą się one do praw kategorii osób, na przykład praw kobiet, prawa dzieci, prawa ludności tubylczej, prawa uchodźców i osób przesiedlonych oraz praw mniejszości narodowych, językowych lub seksualnych.
2. Prawa człowieka wszędzie.
Obrońcy praw człowieka są aktywni w każdej części świata: w państwach, które są podzielone przez wewnętrzny konflikt zbrojny, jak również w państwach stabilnych; w państwach niedemokratycznych, jak również w tych, które mają silną praktykę demokratyczną; w państwach rozwijających się gospodarczo, jak i w tych, które są klasyfikowane jako rozwinięte. Dążą one do promowania i ochrony praw człowieka w
HIV/AIDS, rozwoju, migracji, polityki dostosowania strukturalnego i przemian politycznych
3. Działania lokalne, krajowe, regionalne i międzynarodowe.
Większość obrońców praw człowieka działa na poziomie lokalnym lub krajowym, wspierając poszanowanie praw człowieka w swoich społecznościach i krajach. W takich sytuacjach ich głównymi partnerami są władze lokalne, których zadaniem jest zapewnienie poszanowania praw człowieka w danej prowincji lub w całym kraju.
W takich sytuacjach ich głównymi odpowiednikami są władze lokalne, których zadaniem jest dbanie o przestrzeganie praw człowieka na terenie województwa lub całego kraju. Niektórzy obrońcy działają jednak na poziomie regionalnym lub międzynarodowym. Mogą oni na przykład monitorować sytuację w zakresie praw człowieka w regionie lub na świecie i przedkładać informacje regionalnym lub międzynarodowym mechanizmom praw człowieka, w tym innym
specjalnym sprawozdawcom Rady Praw Człowieka Organizacji Narodów Zjednoczonych i organom traktatowym. [2] Coraz częściej praca obrońców praw człowieka ma charakter mieszany, z naciskiem na działania lokalne i krajowych kwestii związanych z prawami człowieka, ale z obrońcami nawiązującymi kontakt z regionalnymi i międzynarodowymi mechanizmami, które mogą ich wesprzeć w poprawie sytuacji w zakresie praw człowieka w ich krajach.
4. Zbieranie i rozpowszechnianie informacji o naruszeniach.
Obrońcy praw człowieka badają, zbierają informacje i informują o naruszeniach praw człowieka. Mogą na przykład stosować strategie lobbingowe, aby zwrócić uwagę opinii publicznej oraz kluczowych urzędników politycznych i sądowych w celu zapewnienia, że ich praca śledcza zostanie wzięta pod uwagę, aby zajęto się naruszeniami praw człowieka. Najczęściej taka praca jest prowadzona za pośrednictwem organizacji praw człowieka, które okresowo publikują raporty ze swoich ustaleń. Jednak informacje mogą być również zbierane i raportowane przez osobę fizyczną, która koncentruje się na jednym konkretnym przypadku naruszenia praw człowieka.
5. Wspieranie ofiar naruszeń praw człowieka.
Bardzo dużą część działalności obrońców praw człowieka można scharakteryzować jako działanie wsparcia dla ofiar naruszeń praw człowieka. Śledzenie i raportowanie o naruszeniach może pomóc zakończyć trwające naruszenia, zapobiec ich powtórzeniu oraz pomóc ofiarom w kierowaniu spraw do sądów. Niektórzy obrońcy praw człowieka udzielają profesjonalnych porad prawnych i reprezentują ofiary w procesie sądowym. Inni zapewniają ofiarom doradztwo i wsparcie rehabilitacyjne.
6. Działania na rzecz zapewnienia odpowiedzialności i położenia kresu bezkarności.
Wielu obrońców praw człowieka pracuje nad zapewnieniem odpowiedzialności za przestrzeganie standardów prawnych dotyczących praw człowieka. W najszerszym sensie może to obejmować lobbowanie władz i popieranie większych wysiłków państwa na rzecz realizacji międzynarodowych zobowiązań w zakresie praw człowieka, które przyjęło poprzez ratyfikację traktatów międzynarodowych.
W bardziej konkretnych przypadkach, skupienie się na odpowiedzialności może prowadzić obrońców praw człowieka do dawania świadectwa na forum publicznym (na przykład w gazecie) lub przed sądem czy trybunałem o naruszeniach praw człowieka, które już miały miejsce. W ten sposób obrońcy przyczyniają się do zapewnienia sprawiedliwości w imieniu ofiar w konkretnych przypadkach naruszenia praw człowieka oraz do przełamania schematów bezkarności, zapobiegając w ten sposób przyszłym naruszeniom. Znaczna liczba obrońców, często poprzez organizacje powołane do tego celu, skupia się wyłącznie na ukróceniu bezkarności za
naruszenia. Te same grupy obrońców mogą również pracować na rzecz wzmocnienia zdolności państwa do ścigania sprawców naruszeń, na przykład poprzez zapewnienie szkoleń z zakresu praw człowieka dla prokuratorów, sędziów i policji.
7. Wspieranie lepszego rządzenia i polityki rządu.
Niektórzy obrońcy praw człowieka koncentrują się na zachęcaniu rządu jako całości do wypełniania swoich praw człowieka, na przykład poprzez upublicznianie informacji o stanie wdrażania standardów praw człowieka przez rząd i monitorowanie postępów w tym zakresie. Niektórzy obrońcy skupiają się na dobrym rządzeniu, popierając demokratyzację, kładąc kres korupcji i nadużywaniu władzy, a także prowadząc szkolenia dla urzędników i ludności na temat tego, jak głosować i dlaczego ich udział w wyborach jest ważny.
8. Przyczynianie się do wdrażania traktatów dotyczących praw człowieka.
Obrońcy praw człowieka wnoszą istotny wkład, zwłaszcza poprzez swoje organizacje, w implementacji międzynarodowych traktatów dotyczących praw człowieka. Wiele organizacji pozarządowych (NGOs) i organizacji międzyrządowych pomaga w tworzeniu projektów mieszkaniowych, opieki zdrowotnej i projektów generujących trwały dochód dla ubogich i marginalizowanych społeczności. Oferują one
szkolenia w zakresie podstawowych umiejętności i zapewniają sprzęt, taki jak komputery, aby dać społecznościom w celu zapewnienia lepszego dostępu do informacji. Ta grupa zasługuje na szczególną uwagę, ponieważ jej członkowie nie zawsze są określani jako obrońcy praw człowieka, a oni sami mogą nie używać terminu "prawa człowieka" w opisie swojej pracy, skupiając się na terminach takich jak "zdrowie", "mieszkalnictwo" czy "rozwój", które odzwierciedlają obszar ich działalności. W rzeczywistości wiele z tych działań na rzecz praw człowieka jest określanych ogólnie jako działania rozwojowe. Wiele organizacji pozarządowych i organów Narodów Zjednoczonych mieści się w tych kategoriach. Ich praca, podobnie jak praca innych obrońców praw człowieka, ma kluczowe znaczenie dla poszanowania, ochrony i osiągnięcia standardów praw człowieka, a także potrzebują i zasługują na ochronę przyznaną ich działalności przez Deklarację w sprawie obrońców praw człowieka.
9. Edukacja i szkolenia w zakresie praw człowieka.
Kolejnym istotnym działaniem podejmowanym przez obrońców praw człowieka jest zapewnienie edukacji w zakresie praw człowieka. W niektórych przypadkach działalność edukacyjna przybiera formę szkolenia w zakresie stosowania standardów praw człowieka w kontekście działalności zawodowej, np. przez sędziów, prawników, policjantów, żołnierzy czy obserwatorów praw człowieka. W innych przypadkach edukacja może być szersza i obejmować nauczanie o prawach człowieka w szkołach i na uniwersytetach lub upowszechnianie informacji o standardach praw człowieka wśród ogółu społeczeństwa lub grup szczególnie narażonych. Podsumowując, gromadzenie i rozpowszechnianie informacji, rzecznictwo i mobilizowanie
opinii publicznej są często najczęstszymi narzędziami wykorzystywanymi przez obrońców praw człowieka w ich pracy. Jak jednak zaznaczono w tej części, dostarczają oni również informacji, aby wzmocnić pozycję innych lub ich wyszkolić.
Aktywnie uczestniczą w dostarczaniu środków materialnych niezbędnych do urzeczywistnienia praw człowieka - budują schronienie, dostarczają żywność, zapewniają opiekę nad dziećmi i młodzieżą, wzmacniając rozwój itp. Pracują nad
demokratyczną transformacją w celu zwiększenia udziału ludzi w podejmowaniu decyzji, które kształtują ich życie i wzmacniają dobre rządy. Przyczyniają się również do poprawy warunków społecznych, politycznych i ekonomicznych, zmniejszenia napięć społecznych i politycznych, budowania pokoju, w kraju i za granicą, oraz pielęgnowania krajowej i międzynarodowej świadomości praw człowieka.
B. Kto może być obrońcą praw człowieka?
Nie ma konkretnej definicji tego, kto jest lub może być obrońcą praw człowieka. Deklaracja w sprawie obrońców praw człowieka (zob. załącznik I) odnosi się do "osób, grup i stowarzyszeń ... przyczyniających się do (...) skutecznej eliminacji wszelkich naruszeń praw człowieka i podstawowych wolności narodów i jednostek" (czwarty paragraf preambuły). Zgodnie z tą szeroką kategoryzacją, obrońcami praw człowieka może być każda osoba lub grupa osób działająca na rzecz praw człowieka, począwszy od organizacji międzyrządowych z siedzibami w największych miastach świata po jednostki działające w swoich lokalnych społecznościach. Obrońcy mogą być dowolnej płci, w różnym wieku, z dowolnej części świata i z różnych środowisk
zawodowych lub innych. W szczególności ważne jest, aby zauważyć, że obrońcy praw człowieka można znaleźć nie tylko w organizacjach pozarządowych i międzyrządowych, w niektórych przypadkach mogą być również urzędnikami państwowymi, pracownikami służby cywilnej lub członkami sektora prywatnego.
1. Obrona praw człowieka poprzez działalność zawodową - odpłatną lub dobrowolną
Najbardziej oczywistymi obrońcami praw człowieka są ci, których codzienna praca w szczególny sposób wiąże się z promowaniem i ochroną praw człowieka, na przykład obserwatorzy praw człowieka pracujący dla narodowych organizacji praw człowieka, rzecznicy praw człowieka czy prawnicy zajmujący się prawami człowieka. Jednak tym, co jest najważniejsze w określaniu danej osoby jako obrońcy praw człowieka, nie jest jej tytuł czy nazwa organizacji, dla której pracuje, ale charakter pracy na rzecz praw człowieka i podejmowanych działań. Nie jest konieczne, by dana osoba była znana jako "działacz na rzecz praw człowieka" lub pracowała dla organizacji, dla której pracuje, która w swojej nazwie zawiera "prawa człowieka", aby być obrońcą praw człowieka. Wielu pracowników Organizacji Narodów Zjednoczonych pracuje jako obrońcy praw człowieka nawet jeśli ich codzienna praca jest opisywana innymi słowami, na przykład jako "rozwój". Podobnie, krajowy i międzynarodowy personel organizacji pozarządowych na całym świecie, zajmujący się humanitarnie, mogą być zazwyczaj określani jako obrońcy praw człowieka. Osoby edukujące na temat HIV/AIDS, działacze na rzecz praw ludów tubylczych, aktywiści ekologiczni i wolontariusze pracujący na rzecz rozwoju, również odgrywają istotną rolę jako obrońcy praw człowieka. Wiele osób pracuje zawodowo jako obrońcy praw człowieka i otrzymuje za swoją pracę wynagrodzenie. Jest jednak wiele innych osób, które są wolontariuszami i nie otrzymują żadnego wynagrodzenia. Zazwyczaj organizacje praw człowieka mają bardzo ograniczone fundusze, a praca wykonywana przez tych wolontariuszy jest nieoceniona. Wiele działań zawodowych nie wiąże się z pracą na rzecz praw człowieka przez cały czas, ale może mieć sporadyczne powiązania z prawami człowieka. Na przykład prawnicy pracujący nad kwestiami prawa handlowego mogą nieczęsto zajmować się problematyką praw człowieka i nie mogą być automatycznie określani jako obrońcy praw człowieka. Niemniej jednak mogą oni działać jako obrońcy przy niektórych okazjach, pracując nad sprawami dzięki którym przyczyniają się do promowania lub ochrony praw człowieka. Podobnie, liderzy
związków zawodowych podejmują się licznych zadań, z których wiele nie ma związku z prawami człowieka, ale kiedy pracują konkretnie na rzecz promowania lub ochrony praw człowieka pracowników, można ich określić jako obrońców praw człowieka. W ten sam sposób dziennikarze mają szeroki mandat, aby gromadzenie informacji i rozpowszechnianie ich wśród publiczności za pośrednictwem mediów drukowanych, radiowych lub telewizyjnych. W swojej ogólnej roli dziennikarze nie są obrońcami praw człowieka. Jednakże wielu dziennikarzy występuje w roli obrońców, np. gdy relacjonują przypadki łamania praw człowieka i dają świadectwo czynom, których byli świadkami. Podobną rolę pełnią nauczyciele, którzy uczą swoich uczniów podstawowych zasad praw człowieka. Lekarze i inni przedstawiciele zawodów medycznych, którzy leczą i rehabilitują ofiary naruszeń praw człowieka, mogą być również postrzegani jako obrońcy praw człowieka w kontekście takiej pracy lekarze mają szczególne obowiązki wynikające z przysięgi Hipokratesa. Ci, którzy przyczyniają się do zapewnienia sprawiedliwości - sędziowie, policja, prawnicy i inne kluczowe podmioty - często odgrywają szczególną rolę i mogą znajdować się pod znaczną presją przy podejmowaniu decyzji korzystnych dla państwa lub innych potężnych interesów, takich jak przywódcy przestępczości zorganizowanej. Tam, gdzie ci uczestnicy procesu sądowego podejmują szczególne wysiłki, aby zapewnić dostęp do sprawiedliwego i bezstronnego wymiaru sprawiedliwości, a tym samym zagwarantować pokrewne prawa człowieka ofiar, można powiedzieć, że działają jako obrońcy praw człowieka. Podobną kwalifikację "szczególnego wysiłku" można zastosować do innych zawodów lub form pracy, które nie mają oczywistego związku z prawami człowieka. Osoby, które wykonują te zawody mogą czasami zdecydować się na prowadzenie swojej pracy w sposób, który oferuje szczególne wsparcie dla praw człowieka. Na przykład, niektórzy architekci decydują się na projektowanie swoich projektów budowlanych w sposób, który uwzględnia odpowiednie prawa człowieka, takie jak prawo do odpowiedniego (tymczasowego) mieszkania dla ludzi, którzy będą pracować przy projekcie, lub prawa dzieci do konsultacji w sprawie projektu, jeśli budynek ma dla nich szczególne znaczenie.
2. Obrona praw człowieka w kontekście pozazawodowym.
Wiele osób działa jako obrońcy praw człowieka poza kontekstem zawodowym czy pracowniczym. Na przykład, student, który organizuje innym studentom, by prowadzili kampanię na rzecz zaprzestania tortur w więzieniach, może być określany jako obrońca praw człowieka. Mieszkaniec społeczności wiejskiej, który koordynuje demonstrację członków społeczności przeciwko degradacji środowiska przez odpady z fabryk, również może być opisany jako obrońca praw człowieka. Polityk, który występuje przeciwko endemicznej korupcji w rządzie, jest obrońcą praw człowieka
z uwagi na jego lub jej działania mające na celu promowanie i ochronę dobrych rządów i pewnych praw, które są zagrożone przez korupcję. Świadkowie w sprawach sądowych mających na celu ściganie sprawców naruszeń praw człowieka, oraz świadków, którzy dostarczają informacji międzynarodowym organom praw człowieka lub sądom i trybunałom krajowym, aby pomóc im w rozwiązaniu problemu naruszeń, są również uważani za obrońców praw człowieka w kontekście tych działań. Ludzie na całym świecie dążą do realizacji praw człowieka w zależności od okoliczności i na swój sposób. Nazwiska niektórych obrońców praw człowieka są międzynarodowej sławy, ale większość obrońców pozostaje nieznana. Niezależnie od tego, czy dana osoba pracuje jako lokalny urzędnik państwowy, policjant stojący na straży prawa, czy też jako artysta rozrywkowy wykorzystując swoją pozycję do podkreślania niesprawiedliwości, wszyscy mogą odegrać rolę w promowaniu praw człowieka. Kluczem jest przyjrzenie się, w jaki sposób takie osoby działają na rzecz praw człowieka i, w niektórych przypadkach, sprawdzić, czy podejmowany jest "szczególny wysiłek". Oczywiście nie da się skatalogować ogromnej różnorodności kontekstów, w których działają obrońcy praw człowieka. Jednak wspólne dla większości obrońców jest zaangażowanie w pomoc innym, przywiązanie do międzynarodowych standardów praw człowieka, wiara w równość i brak dyskryminacji, determinacja i, w wielu przypadkach, ogromna odwaga.
C. Czy od obrońców praw człowieka wymagany jest minimalny standard?
Do bycia obrońcą praw człowieka nie są wymagane żadne "kwalifikacje", a Deklaracja w sprawie obrońców praw człowieka wyraźnie jasno stwierdza, jak wyjaśniono powyżej, że wszyscy możemy być obrońcami praw człowieka, jeśli decydujemy się nim być. Niemniej jednak, "standard" wymagany od obrońcy praw człowieka jest złożoną kwestią, a Deklaracja wyraźnie wskazuje, że obrońcy mają zarówno obowiązki, jak i prawa.
Akceptacja powszechności praw człowieka.
Obrońcy praw człowieka muszą zaakceptować powszechność praw człowieka, jak to zostało określone w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka.[3] Osoba nie może zaprzeczać niektórym prawom człowieka, a mimo to twierdzić, że jest obrońcą praw człowieka, ponieważ jest orędownikiem innych. Na przykład, nie do przyjęcia byłoby bronić praw człowieka mężczyzn, ale zaprzeczać, że kobiety mają równe prawa. Kto ma rację, a kto się myli - czy to ma jakieś znaczenie? Drugą ważną kwestią jest zasadność przedstawianych argumentów. Nie jest konieczne, aby obrońca praw człowieka miał rację w swoich argumentach, aby być prawdziwym obrońcą. Krytycznym sprawdzianem jest to, czy dana osoba broni prawa człowieka, czy też nie. Przykładowo, grupa obrońców może bronić prawa społeczności wiejskiej do posiadania ziemi, na której mieszkają i uprawiają ziemię od kilku pokoleń. Mogą prowadzić protesty przeciwko prywatnym interesom ekonomicznym, które roszczą sobie prawo do posiadania całej ziemi na danym obszarze. Mogą, ale nie muszą mieć racji co do tego, kto jest właścicielem ziemi. Jednak to, czy mają rację pod względem prawnym, czy nie, nie ma znaczenia czy są oni prawdziwymi obrońcami praw człowieka. Kluczową kwestią jest to, czy ich obawy mieszczą się w zakresie praw człowieka. Jest to bardzo ważne zagadnienie, ponieważ w wielu krajach obrońcy praw człowieka są często postrzegani przez państwo, a nawet opinię publiczną, jako ci, którzy nie mają racji, ponieważ są postrzegani jako zwolennicy jednej ze stron sporu. Mówi się im wtedy, że nie są "prawdziwymi" obrońcami praw człowieka. Podobnie obrońcy, którzy działają w obronie praw więźniów politycznych lub osób z uzbrojonych grup opozycyjnych są często określani przez władze państwowe jako zwolennicy tych partii lub grup, tylko dlatego, że bronią praw tych osób. Jest to błędne. Obrońcy praw człowieka muszą być definiowani i akceptowani zgodnie z prawami, których bronią i zgodnie z własnym prawem do ich obrony.
Działania pokojowe.
Wreszcie, działania podejmowane przez obrońców praw człowieka muszą mieć charakter pokojowy, aby były zgodne z Deklaracją o obrońcach praw człowieka.
[1]Termin "obrońca praw człowieka" jest coraz częściej używany od czasu przyjęcia Deklaracji o obrońcach praw człowieka w 1998 roku. Do tego czasu, terminy takie jak obrońca praw człowieka "aktywista", "profesjonalista", "pracownik" lub "monitor". Termin "obrońca praw człowieka" jest postrzegany jako termin bardziej odpowiedni i użyteczny.
2] Więcej informacji na temat międzynarodowych mechanizmów ochrony praw człowieka można znaleźć w Fact Sheets Nos. 10 (Rev.1), 15, 16 (Rev.1), 17 i 27. [3]Przyjęte przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych rezolucją 217 A (III) z dnia 10 grudnia 1948 r. Patrz Arkusz Informacyjny nr 2, Międzynarodowa Karta Praw Człowieka (Rev.1).
