Stosunek powierniczy jako źródło uprawnień i obowiązków ciążących na sprawcy przestępstwa nadużycia zaufania z art. 296 KK

Stosunek powierniczy jako źródło uprawnień i obowiązków ciążących na sprawcy przestępstwa nadużycia zaufania z art. 296 KK

W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że ochroną przepisu art. 296 KK objęta jest instytucja powiernictwa, jako jeden z elementów obrotu gospodarczego, nie omawiając jednak bliżej pojęcia powiernictwa. Stosunkiem powiernictwa i czynnościami powierniczymi doktryna prawa karnego dotychczas w ogóle nie zajmowała się, pomimo powszechnego występowania tych stosunków w obrocie cywilnym.

Uwagi wprowadzające

W prawie rzymskim fiducia cum amico contracta polegała na tym, że dłużnik przenosił na wierzyciela własność rzeczy, zawierając jednocześnie z nim umowę, że ponownie przeniesie on własność przedmiotu na dłużnika po upływie terminu lub po osiągnięciu umówionego celu. Ograniczając się do zaprezentowania problematyki stosunku powierniczego, według najnowszych poglądów, przytoczyć należy, że zdaniem R. Rykowskiego, stosunek powierniczy jest stosunkiem prawnym opartym na wzajemnym zaufaniu stron, w którym jedna z osób (powierzający-fiducjariusz) przenosi na inny podmiot (powiernika-fiducjanta) określone zbywalne prawo podmiotowe, ewentualnie uprawnienie do wykonywania takiego prawa. Czynność powiernicza obejmuje dwa powiązane ze sobą elementy, a mianowicie:

- przeniesienie przez powierzającego na powiernika jakiegoś prawa (przysporzenie), w następstwie czego powiernik może korzystać z niego względem osób trzecich w zakresie wyznaczonym treścią tego prawa (własność, wierzytelność),

- zobowiązanie powiernika wobec powierzającego (w sto­sunku wewnętrznym), że będzie z powierzonego mu prawa korzystał w ograniczonym zakresie, wskazanym treścią umowy powierniczej (w szczególności, że powierzone mu prawo powróci do powierzającego we wskazanej sytuacji).

W rezultacie dokonanego przysporzenia (upoważnienia do wykonywania prawa) powiernik wykonuje i korzysta z tego prawa w imieniu własnym, lecz na rzecz innej osoby (powierzającego bądź beneficjenta), przy jednoczesnym zastrzeżeniu, że sposób, czas oraz warunki korzystania z tego prawa są ściśle i węziej określone, niż wynikałoby to z treści danego prawa podmiotowego, jak również przy zastrzeżeniu, że po upływie określonego czasu albo spełnieniu się określonego warunku prawo to (upoważnienie do wykonywania prawa) lub korzyści i pożytki wynikające z wykonywania tego prawa zostaną przeniesione przez powiernika na powierzającego lub beneficjenta, ewentualnie przejdą na niego automatycznie z mocy ziszczenia się warunku (nadejścia terminu) zastrzeżonego w czynności prawnej. Podkreśla się, że kluczową częścią tej definicji jest okoliczność, że po stronie powiernika istnieje generalne ograniczenie, co do zakresu, w jakim jest on uprawniony do korzystania z prawa, które ma wykonywać. Umowa powiernicza precyzuje także szczegółowy zakres obowiązków powiernika, w tym określa, jakie czynności rozporządzające mogą być przez niego samodzielnie podejmowane. Samodzielność jego pozycji, rozumianą jako niezależność od bieżących instrukcji powierzającego, uznaje się za istotną cechę fiducji.

W klasycznie pojmowanym stosunku powierniczym występują trzy strony, tj. powierzający, powiernik oraz beneficjent powiernictwa. W takim stosunku, powierzający przenosi własność (określone prawo majątkowe) na powiernika, a ten wykonuje władztwo nad tym prawem w imieniu własnym, lecz na rzecz beneficjenta. Na rzecz beneficjenta następuje też zwrotne przeniesienie powierzonego prawa; występuje zatem rozdzielenie pozycji prawnej stron tego stosunku. Taki klasyczny stosunek powierniczy może być modyfikowany w kierunku uproszczenia lub skomplikowania stosunków osobowych. Z pierwszą sytuacją mamy do czynienia wówczas, gdy stosunek powierniczy powstaje wyłącznie pomiędzy powierzającym a powiernikiem, który staje się jednocześnie beneficjentem. Z drugą sytuacją spotkamy się, gdy np. powierzający ustanowi się powiernikiem na rzecz osoby trzeciej (beneficjenta) z tytułu otrzymywanych w ramach już istniejącego stosunku powierniczego korzyści, gdy dotychczasowy powierzający przeleje na osobę trzecią swoje roszczenia wynikające z uprawnienia do zwrotnego przewłaszczenia rzeczy (prawa majątkowego) na niego i jednocześnie z dokonanym przeniesieniem roszczeń ustanowi go powiernikiem.

Szerokie ujęcie powiernictwa, jako „powiernictwa z upoważnienia” proponują A. Doliwa. G. Tracz i F. Zoll. Według wymienionych autorów, powiernictwo można określić jako stosunek prawny, w ramach którego powiernikowi inna osoba (powierzający), powierza określone prawo (prawa) podmio­towe, które powiernik nabywa, względnie uzyskuje upoważnienie (kompetencję) do wykonywania uprawnień wypływających z powierzonego prawa, co powoduje, że na zewnątrz (wobec osób trzecich) powiernik występuje w imieniu własnym jako podmiot danego prawa, z tym, że w stosunku do powierzającego (na wewnątrz) jest zobowiązany działać w interesie powierzającego (lub osoby trzeciej) i według jego wskazówek.

P. Stec przyjmuje zaś, że z powiernictwem mamy do czynienia w trzech grupach przypadków:

- gdy podmiot włada określonymi rzeczami lub prawami majątkowymi, stanowiącymi jego własność w cudzym interesie (zarząd powierniczy),

- gdy podmiot uzyskuje własność przeniesionych na niego rzeczy lub praw majątkowych w celu zabezpieczenia wierzytelności (powiernictwo typu zabezpieczającego),

- gdy podmiot uzyskuje prawo do władania cudzym majątkiem w imieniu własnym z uprawnieniami zbliżonymi do właścicielskich, a jednocześnie właściciel jest pozbawiony możności sprawowania zarządu (powiernictwo bez przeniesienia własności).

Pierwsze dwie sytuacje autor traktuje jako powiernictwo sensu stricto, ostatnią – jako powiernictwo sensu largo.

W wymienionych propozycjach definicyjnych stosunku powiernictwa uwagę zwraca pozycja powiernika, który w stosunku zewnętrznym ma pozycję zbliżoną do właścicielskiej (przy powiernictwie z upoważnienia) lub jest właścicielem powierzonych mu praw (przy powiernictwie zbliżonym do rzymskiej fiduciae). Mimo zajmowania szczególnej pozycji w stosunku prawnym, powiernik jest ograniczony w swobodzie swych działań w stosunku wewnętrznym zachodzącym między nim a powierzającym. Jak wydaje się, w doktrynie prawa cywilnego brak jedno­litego stanowiska, czy przeniesienie na powiernika składników majątkowych jest conditio sine qua non istnienia powiernictwa. Przeniesienia własności składników majątkowych nie uważają za konieczne G. Tracz, F. Zoll, A. Doliwa i J. Szachułowicz.

Powstanie stosunku powierniczego

Stosunek powierniczy może powstać na podstawie ustawy albo umowy. Przyjmuje się, że poza przypadkiem przekazywania mienia Agencji Nieruchomości Rolnych, stosunek powierniczy nie może powstać na podstawie decyzji administracyjnej.

Klasyfikując powiernictwo ustawowe wskazuje się na: Agencję Nieruchomości Rolnych, Agencję Mienia Woj­skowego, Narodowe Fundusze Inwestycyjne, wykonawcę testamentu, syndyka masy upadłości, zakładowy fundusz socjalny, konta powiernicze notariuszy i powiernicze rachunki bankowe, powierniczy zarząd prawami autorskimi.

Jako przykłady powiernictwa umownego podaje się przede wszystkim zarząd powierniczy i powiernictwo w celu zabezpieczenia. Przez zarząd rozumie się dzia­łanie w cudzym interesie umożliwiające innej osobie realizację jej praw podmiotowych, na które składają się czynności faktyczne i prawne. Wśród tych ostatnich, naczelne miejsce zajmuje uprawnienie zarządu do nabywania i zbywania praw (obowiązków), a także obowiązek zachowania substratu majątkowego stanowiącego przedmiot zarządu i związany z tym obowiązek dochodzenia roszczeń.

Zdaniem J. Szachułowicza, treścią zarządu powierniczego jest wykonywanie w imieniu własnym przez agencje (powierników) prawa własności i innych ograniczonych praw rzeczowych na rzecz beneficjenta (Skarbu Państwa jako powierzającego) w stosunku do powierzonego mienia32. Istota zarządu powierniczego polega więc na zarządzaniu przewłaszczonym na powiernika mieniem w cudzym interesie.

Pośród licznych odmian umownego zarządu powierniczego, w literaturze wskazuje się na:

- zarząd mający za przedmiot przedsiębiorstwo,

- zarząd nad prawami udziałowymi oraz

- zarząd prawami autorskimi, sprawowany przez organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi.

Konstrukcja zarządu powierniczego nad przedsiębiorstwem sprowadza się do zobowiązania się przez powiernika wobec powierzającego (ustanawiającego) do prowadzeni przedsiębiorstwa w swoim imieniu, lecz w interesie i ze skutkiem dla ustanawiającego powiernictwo. Chodzi o takie sytuacje, gdy właściciel przedsiębiorstwa w znaczeniu przedmiotowym, który nie chce go prowadzić ani zbyć definitywnie osobie trzeciej przenosi jego własność na powiernika, który zobowiązuje się zarządzać nim w interesie powierzającego. W stosunku zewnętrznym przysługuje mu wynikająca z prawa własności plena potestas do władania przedsiębiorstwem i rozporządzania jego składnikami. W stosunku wewnętrznym jest on ograniczony w swobodzie dysponowania majątkiem. (...) 

Prawo powiernicze

Prawo powiernicze

Trust to stosunek prawny, w którym posiadacz prawa przekazuje je innej osobie lub podmiotowi, który musi je zachować i wykorzystywać wyłącznie dla cudzej korzyści. W anglo-amerykańskim prawie zwyczajowym strona, która powierza prawo jest znana jako „ settlor ”, strona, której powierzono to prawo, znana jest jako „ powiernik ”, strona, na rzecz której powierzono mienie, jest znana jako „ beneficjent ”, a sam powierzony majątek jest znany jako „korpus” lub „mienie powiernicze”. Trust testamentowy jest tworzony przez testament i powstaje po śmierci osadnika. Zaufanie inter vivos jest tworzony podczas życia osadnika przez instrument powierniczy. Trust może być odwołalny lub nieodwołalny; nieodwołalne zaufanie można „złamać” (odwołać) tylko na drodze postępowania sądowego.

Powiernik jest prawnym właścicielem nieruchomości powierniczej, jako powiernik beneficjenta lub beneficjentów, którzy są/są właścicielami sprawiedliwymi majątku powierniczego. Powiernicy mają zatem obowiązek powierniczy zarządzania funduszem powierniczym z korzyścią dla sprawiedliwych właścicieli. Muszą prowadzić regularne księgowanie dochodów i wydatków powierniczych. Powiernicy mogą otrzymać odszkodowanie i zwrot poniesionych wydatków. Sąd właściwej jurysdykcji może usunąć powiernika, który naruszył obowiązek powierniczy. Niektóre naruszenia obowiązku powierniczego mogą być oskarżane i osądzane jako przestępstwa karne w sądzie. Powiernikiem może być osoba fizyczna , podmiot gospodarczy lub organ publiczny . Trust w Stanach Zjednoczonych może podlegać podatkom federalnym i stanowym.

Trust jest tworzony przez osadnika, który przenosi tytuł do części lub całości swojej własności na powiernika, który następnie posiada tytuł do tej nieruchomości w powiernictwie na rzecz beneficjentów. Trust podlega warunkom, na jakich został utworzony. W większości jurysdykcji wymaga to zawarcia umowy lub aktu powierniczego. Jedna osoba może przyjąć rolę więcej niż jednej z tych stron, a wiele osób może dzielić jedną rolę. Na przykład, w żywym funduszu powierniczym często udzielający jest zarówno powiernikiem, jak i beneficjentem dożywotnim, wymieniając innych beneficjentów warunkowych.

Trusty istnieją od czasów rzymskich i stały się jedną z najważniejszych innowacji w prawie rzeczowym. Prawo powiernicze ewoluowało poprzez orzeczenia sądów w różny sposób w różnych jurysdykcjach, więc stwierdzenia zawarte w tym artykule są uogólnieniami; zrozumienie orzecznictwa charakterystycznego dla danej jurysdykcji jest trudne. Niektóre stany USA dostosowują Jednolity Kodeks Powierniczy , aby skodyfikować i zharmonizować swoje przepisy dotyczące zaufania, ale nadal istnieją różnice specyficzne dla danego stanu.

Właściciel powierniczy przekazuje część swojego pakietu praw powiernikowi, oddzielając prawo własności i kontrolę nieruchomości od jej słusznej własności i korzyści. Można to zrobić ze względów podatkowych lub w celu kontrolowania majątku i jego korzyści, jeśli osadnik jest nieobecny, ubezwłasnowolniony lub zmarł. Fundusze testamentowe mogą być tworzone w testamentach , definiując sposób postępowania z pieniędzmi i majątkiem dla dzieci lub innych beneficjentów.

Podczas gdy powiernik otrzymuje tytuł prawny do majątku powierniczego, przyjmując tytuł, powiernik ma wobec beneficjentów szereg obowiązków powierniczych. Podstawowymi obowiązkami są lojalność , rozwaga i bezstronność.  Powiernicy mogą mieć bardzo wysoki poziom staranności w swoich kontaktach, aby wymusić ich zachowanie. Aby zapewnić beneficjentom otrzymanie należnych im należności, powiernicy podlegają szeregowi dodatkowych obowiązków wspierających podstawowe obowiązki, w tym obowiązki jawności i przejrzystości oraz obowiązki prowadzenia dokumentacji , księgowości i ujawniania. Ponadto powiernik ma obowiązek znać, rozumieć i przestrzegać warunków trustu i odpowiedniego prawa. Powiernik może otrzymać odszkodowanie i otrzymać zwrot kosztów, ale w przeciwnym razie musi przekazać wszystkie zyski z nieruchomości powierniczych i nie może zadłużać ani ryzykować spekulacji aktywami powierniczymi bez pisemnej, wyraźnej zgody wszystkich pełnoletnich beneficjentów.

Istnieją silne ograniczenia dotyczące powiernika z konfliktem interesów . Sądy mogą odwrócić działania powiernika, nakazać zwrot zysków i nałożyć inne sankcje, jeśli stwierdzą, że powiernik nie wywiązał się ze swoich obowiązków. Takie niepowodzenie jest cywilnym naruszeniem zaufania i może narazić zaniedbanego lub nieuczciwego powiernika na poważną odpowiedzialność za naruszenie. Jest wysoce wskazane, aby osadnicy i w wielu przypadkach powiernicy zasięgnęli porady prawnej przed zawarciem lub utworzeniem umowy powierniczej, a powiernicy muszą zachować szczególną ostrożność w działaniu lub zaniechaniu działania, aby uniknąć bezprawnych błędów.

angielskie prawo zwyczajowe

Prawo rzymskie miało dobrze rozwiniętą koncepcję trustu ( fideicommissum ) w kategoriach „trustów testamentowych” tworzonych przez testamenty , ale nigdy nie rozwinęło koncepcji trustów inter vivos (żyjących), które mają zastosowanie podczas życia twórcy. Zostało to stworzone przez późniejsze jurysdykcje prawa zwyczajowego. Prawo powiernictwa osobistego rozwinęło się w Anglii w czasach wypraw krzyżowych , w XII i XIII wieku. W średniowiecznym angielskim prawie powierniczym, settlor był znany jako feoffor to uses, podczas gdy trustee był znany jako feoffee to uses, a beneficjent był znany jako cestui que use lub cestui que trust .

W tym czasie własność ziemi w Anglii opierała się na systemie feudalnym . Kiedy właściciel ziemski opuścił Anglię, aby walczyć w wyprawach krzyżowych, przekazał własność swoich ziem podczas swojej nieobecności, aby zarządzać majątkiem oraz płacić i otrzymywać opłaty feudalne, przy założeniu, że własność zostanie zwrócona po powrocie. Jednak krzyżowcy często spotykali się z odmową przekazania majątku po powrocie. Na nieszczęście dla krzyżowca, angielskie prawo zwyczajowe nie uznało jego roszczenia. Jeśli chodzi o sądy królewskie, ziemia należała do powiernika, który nie miał obowiązku jej zwrotu. Krzyżowiec nie miał żadnych roszczeń prawnych. Niezadowolony krzyżowiec złożył następnie petycję do króla, który przekazał sprawę swojemu lordowi kanclerzowi. Lord Kanclerz mógł rozstrzygnąć sprawę zgodnie ze swoim sumieniem. W tym czasie w prawie angielskim narodziła się zasada słuszności . Jednak pierwotne pojęcie słuszności sięga aż do Arystotelesa i znajduje się w księdze V, rozdziale 10 jego Etyki. Rzeczywiście, uniwersytety XIII wieku często pisały komentarze do dzieł Arystotelesa i to właśnie te uniwersytety dały początek ówczesnym prawnikom.

Lord Kanclerz uznałby za „nierozsądne”, aby legalny właściciel mógł cofnąć swoje słowo i zaprzeczyć twierdzeniom krzyżowca („prawdziwego” właściciela). Dlatego znalazłby się na korzyść powracającego krzyżowca. Z czasem okazało się, że sąd Lorda Kanclerza (Sąd Kanclerza) będzie stale uznawał roszczenia powracającego krzyżowca. Prawny właściciel posiadałby ziemię na korzyść pierwotnego właściciela i byłby zmuszony zwrócić mu ją na żądanie. Krzyżowiec był „beneficjentem”, a znajomy „powiernikiem”. Ukuto termin „użytkowanie ziemi”, który z czasem przekształcił się w coś, co obecnie znamy jako trust .

Znaczenie

Trust jest powszechnie uważany za najbardziej innowacyjny wkład angielskiego systemu prawnego. Obecnie trusty odgrywają znaczącą rolę w większości systemów prawa zwyczajowego, a ich sukces skłonił niektóre jurysdykcje prawa cywilnego do włączenia trustów do swoich kodeksów cywilnych . Na przykład na Curaçao trust został wprowadzony w życie 1 stycznia 2012 r.; jednak kodeks cywilny Curaçao dopuszcza jedynie wyraźne trusty utworzone w formie aktu notarialnego.Francja ostatnio dodała podobne, oparte na prawie rzymskim urządzenie do swojego prawa z fiducie zmienione w 2009 r.; fiducie , w przeciwieństwie do trustu, jest stosunkiem umownym. Trusty są szeroko stosowane na arenie międzynarodowej, zwłaszcza w krajach objętych sferą wpływów prawa angielskiego , i chociaż większość jurysdykcji prawa cywilnego zasadniczo nie zawiera pojęcia trustu w swoich systemach prawnych, uznają to pojęcie na podstawie Konwencji haskiej o prawie właściwym Trustom i na podstawie ich uznania (częściowo tylko w zakresie, w jakim są ich stronami). Konwencja haska reguluje również konflikt zaufania .

Chociaż fundusze powiernicze są często kojarzone z wewnątrzrodzinnymi transferami majątku, stały się bardzo ważne na amerykańskich rynkach kapitałowych, szczególnie za pośrednictwem funduszy emerytalnych (w niektórych krajach zasadniczo zawsze trusty) i funduszy inwestycyjnych (często trustów).

Podstawowe zasady

W funduszu powierniczym może być przechowywana wszelkiego rodzaju własność. Zastosowania trustów są liczne i zróżnicowane, zarówno z powodów osobistych, jak i handlowych, a trusty mogą zapewniać korzyści w zakresie planowania nieruchomości , ochrony aktywów i podatków . Żywe trusty mogą być tworzone w trakcie życia danej osoby (poprzez sporządzenie dokumentu powierniczego ) lub po śmierci w testamencie .

W pewnym sensie trust można postrzegać jako rodzajową formę korporacji, której beneficjentami są również osadnicy (inwestorzy). Jest to szczególnie widoczne w przypadku trustu biznesowego Delaware, który teoretycznie, używając języka „ instrumentu zarządzającego ”, mógłby być zorganizowany jako korporacja spółdzielcza lub spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, chociaż tradycyjnie trust biznesowy z Massachusetts był powszechnie używany w USA. Jednym z najważniejszych aspektów trustów jest możliwość podziału i ochrony aktywów przed powiernikiem, wieloma beneficjentami i ich odpowiednimi wierzycielami (w szczególności wierzycielami powiernika), dzięki czemu „ upadłość jest odległai prowadząc do jego wykorzystania w emeryturach, funduszach powierniczych i sekurytyzacji aktywów,  a także ochronie indywidualnych rozrzutników poprzez trust rozrzutności .

Terminologia

Wykres zaufania

• Powiernik: Jest to osoba, która może wyznaczyć nowego powiernika lub usunąć istniejącego. Ta osoba jest zwykle wymieniona w akcie powierniczym.
• Nominacja: W prawie powierniczym „nominacja” często ma swoje codzienne znaczenie. Powszechnie mówi się na przykład o „ustanowieniu powiernika”. Jednak „powołanie” ma również techniczne znaczenie prawa zaufania, albo:
  • akt „wyznaczenia” (tj. przekazania) aktywów z trustu beneficjentowi (zwykle gdy istnieje jakiś wybór w tej sprawie – na przykład w zaufaniu uznaniowym); lub
  • nazwa dokumentu, który nadaje skutek powołaniu.

Prawo powiernika do tego, jeśli istnieje, nazywa się mocą mianowania . Czasami upoważnienie do powołania jest udzielane komuś innemu niż powiernik, takiemu jak osadnik, protektor lub beneficjent.

• „As Trustee For” ( ATF ): Jest to termin prawny używany do zasugerowania, że ​​podmiot działa jako powiernik.
• Beneficjent : Beneficjentem jest każdy, kto otrzymuje korzyści z wszelkich aktywów posiadanych przez trust.
• „We własnym imieniu” (IIOC): Termin ten odnosi się do faktu, że powiernik działa we własnym imieniu.
• Protektor : Protektor może zostać wyznaczony w wyraźnym, inter vivos trust, jako osoba, która ma pewną kontrolę nad powiernikiem – zazwyczaj obejmuje to uprawnienie do odwołania powiernika i wyznaczenia innego. Status prawny protektora jest przedmiotem pewnej debaty. Nikt nie wątpi, że powiernik ma obowiązki powiernicze . Jeśli obrońcama również obowiązki powiernicze, wówczas sądy – na wniosek beneficjentów – mogą nakazać mu działanie w sposób określony przez sąd. Jednak obrońca jest niepotrzebny w naturze trustu — wiele trustów może i działa bez niego. Ponadto obrońcy są stosunkowo nowi, podczas gdy charakter trustów został ustalony na przestrzeni setek lat. Dlatego niektórzy uważają, że protektorzy mają obowiązki powiernicze, a inni, że nie. Orzecznictwo nie ustaliło jeszcze tego punktu.
• Settlor (s): To osoba (lub osoby), która tworzy zaufanie. Udzielający (s) jest powszechnym synonimem.
• Warunki Trustu oznaczają życzenia osadnika wyrażone w Instrumencie Powierniczym.
• Umowa powiernicza : umowa powiernicza to dokument prawny, który definiuje zaufanie, takie jak powiernik, beneficjenci, osadnik i osoba wyznaczająca oraz warunki umowy.
• Dystrybucja powiernicza: Dystrybucja powiernicza to dowolny dochód lub majątek przekazywany beneficjentom powierniczym.
• Powiernik: osoba (osoba fizyczna, korporacja lub więcej niż jedna z nich), która zarządza trustem. Powiernik jest uważany za powiernika i ma najwyższy prawny obowiązek ochrony aktywów powierniczych przed nieuzasadnioną stratą dla beneficjentów powiernictwa.

kreacja

Trusty mogą być tworzone na podstawie wyrażonych intencji osadnika zwanego również założycielem ( express trusts ) lub mogą być tworzone z mocy prawa, znanego jako dorozumiane trusty. Dorozumiane zaufanie to zaufanie utworzone przez sąd słuszności na podstawie działań lub sytuacji stron. Zaufania dorozumiane dzielą się na dwie kategorie: wynikowe i konstruktywne. Wynikające z tego zaufanie jest dorozumiane przez prawo w celu wypracowania domniemanych intencji stron, ale nie uwzględnia ich wyrażonej intencji. Zaufanie konstruktywne to zaufanie wynikające z prawa w celu wypracowania sprawiedliwości między stronami, niezależnie od ich intencji.

Typowe sposoby tworzenia zaufania obejmują:

1. pisemny instrument powierniczy stworzony przez osadnika i podpisany zarówno przez osadnika, jak i powierników (często określany jako inter vivos lub żywy trust);
2. ustne oświadczenie lub obietnica;
3. wola zmarłego, zwykle nazywana trustem testamentowym ; lub
4. nakaz sądowy (na przykład w postępowaniu rodzinnym).

W niektórych jurysdykcjach niektóre rodzaje aktywów mogą nie być przedmiotem trustu bez pisemnego dokumentu.

Formalności wymagane od trustu zależą od rodzaju danego trustu.

Ogólnie rzecz biorąc, prywatny trust powierniczy wymaga trzech elementów, aby być pewnym, które razem są znane jako „trzy pewniki”. Elementy te zostały określone w Knight v Knight jako intencja, przedmiot i przedmiot. Pewność intencji pozwala sądowi ustalić prawdziwy powód utworzenia trustu przez osadnika. Pewność przedmiotu i przedmiotu pozwala sądowi na zarządzanie zaufaniem, gdy powiernicy tego nie robią. Sąd ustala, czy istnieje wystarczająca pewność, interpretując słowa użyte w instrumencie powierniczym. Słowa te są rozumiane obiektywnie w ich „rozsądnym znaczeniu” w kontekście całego instrumentu. Pomimo tego, że intencja jest integralną częścią wyrażania trustów, sąd będzie starał się nie dopuścić, aby trusty zawiodły z powodu braku pewności.

1. Zamiar. Samo wyrażenie nadziei na utworzenie trustu nie stanowi intencji stworzenia trustu. I odwrotnie, użycie terminów artystycznych, takich jak słowo „zaufanie”, samo w sobie nie określa, czy instrument jest wyraźnym zaufaniem. Spory w tym zakresie dotyczą głównie różnicowania darów od trustów.
2. Temat. Majątek podlegający powiernictwu musi być wyraźnie zidentyfikowany ( Palmer v Simmonds ). Nie można na przykład stwierdzić „większości mojego majątku”, gdyż dokładnego zakresu nie można ustalić. Własnością powierniczą może być dowolna forma określonej własności, rzeczywista lub osobista , materialna lub niematerialna . Często są to np. nieruchomości, akcje lub gotówka.
3. Przedmioty. Beneficjenci trustu muszą być wyraźnie zidentyfikowani, lub przynajmniej możliwi do ustalenia ( Ugoda Re Haina ). W przypadku uznaniowych trustów, w których powiernicy mają prawo decydować, kim będą beneficjenci, osadnik musiał opisać jasną klasę beneficjentów ( McPhail przeciwko Doulton ). Beneficjentami mogą być osoby nie urodzone w dniu zaufania (na przykład „moje przyszłe wnuki”). Alternatywnie, przedmiotem trustu może być cel charytatywny, a nie konkretni beneficjenci.

Opieka

Trust może mieć wielu powierników, a ci powiernicy są prawnymi właścicielami majątku powierniczego, ale mają obowiązek powierniczy wobec beneficjentów oraz różne obowiązki, takie jak obowiązek staranności i obowiązek informowania. Jeżeli powiernicy nie przestrzegają tych obowiązków, mogą zostać usunięci na drodze sądowej. Powiernikiem może być osoba fizyczna lub podmiot prawny, taki jak spółka , ale zazwyczaj sam trust nie jest osobą prawną, a wszelkie spory sądowe dotyczące trustu muszą obejmować powiernika jako stronę. Powiernik ma wiele praw i obowiązków, które różnią się w zależności od jurysdykcji i instrumentu powierniczego. Jeżeli trust nie posiada powiernika, sąd może wyznaczyć powiernika.

Powiernicy zarządzają sprawami związanymi z trustem. Sprawy trustu mogą obejmować rozważne inwestowanie aktywów trustu, rozliczanie i okresowe raportowanie beneficjentom, składanie wymaganych deklaracji podatkowych i inne obowiązki. W niektórych przypadkach zależnych od instrumentu powierniczego powiernicy muszą podejmować uznaniowe decyzje, czy beneficjenci powinni otrzymać aktywa powiernicze na swoją korzyść. Powiernik może zostać pociągnięty do osobistej odpowiedzialności za problemy, chociaż można wykupić ubezpieczenie od odpowiedzialności powierniczej podobne do ubezpieczenia odpowiedzialności dyrektorów i urzędników . Na przykład powiernik może ponosić odpowiedzialność, jeśli aktywa nie są odpowiednio zainwestowane. Ponadto powiernik może ponosić odpowiedzialność wobec swoich beneficjentów nawet wtedy, gdy trust osiągnął zysk, ale nie została udzielona zgoda. Jednak w Stanach Zjednoczonych, podobnie jak w przypadku dyrektorów i urzędników, klauzula uniewinniająca może zminimalizować odpowiedzialność; choć wcześniej uważano to za sprzeczne z porządkiem publicznym, to stanowisko uległo zmianie.

W Stanach Zjednoczonych Jednolity Kodeks Powierniczy przewiduje rozsądne wynagrodzenie i zwrot kosztów dla powierników podlegających kontroli sądowej, chociaż powiernicy mogą być nieopłacani. Banki komercyjne działające jako powiernicy zazwyczaj pobierają około 1% zarządzanych aktywów.

Beneficjenci

Beneficjentami są beneficjenci (lub „sprawiedliwi”) właściciele majątku powierniczego. Natychmiast lub ostatecznie beneficjenci otrzymają dochód z nieruchomości powierniczej lub otrzymają samą nieruchomość. Stopień zainteresowania beneficjenta zależy od treści dokumentu powierniczego. Jednemu beneficjentowi mogą przysługiwać dochody (na przykład odsetki z rachunku bankowego), a drugiemu całość majątku powierniczego po ukończeniu dwudziestu pięciu lat. Osadnik ma dużą swobodę w tworzeniu trustu, z zastrzeżeniem pewnych ograniczeń nałożonych przez prawo.

Wykorzystanie trustów jako środka do dziedziczenia znacznego bogactwa może wiązać się z pewnymi negatywnymi konotacjami; niektórzy beneficjenci, którzy mogą wygodnie żyć z dochodów z zaufania bez konieczności wykonywania pracy, mogą być żartobliwie określani jako „dzieci z funduszu powierniczego” (bez względu na wiek) lub „trustafarian”.

Cele

Typowe cele trustów obejmują:

• Własność pracownicza: Udziały w firmie mogą być w posiadaniu powiernika trustu pracowniczego , często bezterminowo, jako część własności pracowniczej tej firmy.
• Akcjonariat pracowniczy: akcje spółki mogą być w posiadaniu powiernika funduszu pracowniczego w ramach programu akcji pracowniczych lub programu opcji na akcje .
• Prywatność: Trusty mogą być tworzone wyłącznie w celu zachowania prywatności. Warunki testamentu są publiczne w niektórych jurysdykcjach, podczas gdy warunki trustu nie są.
• Klauzule rozrzutności : fundusze powiernicze mogą być wykorzystywane do ochrony beneficjentów (na przykład dzieci) przed ich własną niezdolnością do radzenia sobie z pieniędzmi. Są one szczególnie atrakcyjne dla rozrzutników . Sądy mogą generalnie uznać klauzule rozrzutności wobec beneficjentów trustu i ich wierzycieli, ale nie wobec wierzycieli założyciela.
• Testamenty i planowanie spadkowe: trusty często pojawiają się w testamentach (w rzeczywistości, technicznie, zarządzanie majątkiem każdego zmarłego jest formą zaufania). Testamenty konwencjonalne zazwyczaj pozostawiają majątek małżonkowi zmarłego (jeśli istnieje), a następnie w równym stopniu dzieciom. Jeśli dzieci mają mniej niż 18 lat lub inny wiek wymieniony w testamencie (21 i 25 lat są powszechne), trust musi powstać do czasu osiągnięcia „wieku warunkowego”. Wykonawcą testamentu jest (zazwyczaj) powiernik, a beneficjentami są dzieci. Powiernik będzie miał uprawnienia do pomocy beneficjentom w okresie ich mniejszości.
• Organizacje charytatywne: W niektórych jurysdykcjach prawa zwyczajowego wszystkie organizacje charytatywne muszą mieć formę trustów. W innych korporacje mogą być również organizacjami charytatywnymi. W większości jurysdykcji organizacje charytatywne są ściśle regulowane dla pożytku publicznego (na przykład w Anglii przez Charity Commission ).
• Fundusze powiernicze: Fundusz powierniczy okazał się tak elastyczną koncepcją, że okazał się zdolny do działania jako wehikuł inwestycyjny: fundusz powierniczy .
• Plany emerytalne : zazwyczaj ustanawiane jako trust, z pracodawcą jako osadnikiem, a pracownikami i osobami na ich utrzymaniu jako beneficjentami.
• Fundusze wynagradzania: na rzecz dyrektorów i pracowników lub firm lub ich rodzin lub osób pozostających na ich utrzymaniu. Ta forma zaufania została opracowana przez Paula Baxendale-Walkera i od tego czasu zyskała szerokie zastosowanie.
• Struktury korporacyjne: Złożone porozumienia biznesowe, najczęściej w sektorach finansowym i ubezpieczeniowym, czasami wykorzystują w swojej strukturze trusty różnych innych podmiotów (np. korporacji).
• Ochrona aktywów : Trusty mogą pozwolić beneficjentom na ochronę aktywów przed wierzycielami, ponieważ trust może być odległym bankructwem . Na przykład uznaniowy trust, którego założyciel może być obrońcą i beneficjentem, ale nie powiernikiem, a nie jedynym beneficjentem. W takim układzie założyciel może być w stanie czerpać korzyści z aktywów powierniczych bez ich posiadania, a zatem teoretycznie chroniony przed wierzycielami. Ponadto trust może próbować zachować anonimowość pod całkowicie niepowiązaną nazwą (np. „The Teddy Bear Trust”). Strategie te są kontrowersyjne pod względem etycznym i prawnym.
• Planowanie podatkowe: Konsekwencje podatkowe robienia czegokolwiek z wykorzystaniem trustu są zwykle różne od konsekwencji podatkowych osiągnięcia tego samego efektu inną drogą (jeśli rzeczywiście byłoby to możliwe). W wielu przypadkach konsekwencje podatkowe korzystania z trustu są lepsze niż alternatywy, dlatego też trusty są często wykorzystywane do prawnego unikania opodatkowania . Aby zapoznać się z przykładem, zobacz „uznanie zaufania z zerowym pasmem”, wyjaśnione w Inheritance Tax (Wielka Brytania) .
• Współwłasność : posiadanie nieruchomości przez więcej niż jedną osobę jest ułatwione dzięki trustowi. W szczególności, własność domu małżeńskiego jest powszechnie realizowana przez trust, w którym oboje wspólnicy są beneficjentami i jeden lub obaj posiadają tytuł prawny jako powiernik.
• Prawo budowlane : W Kanadzie i Minnesocie pieniądze należne od pracodawców wykonawcom lub przez wykonawców wobec podwykonawców przy projektach budowlanych muszą być zgodnie z prawem powiernicze. W przypadku niewypłacalności kontrahenta znacznie zwiększa to prawdopodobieństwo, że podwykonawcy otrzymają wynagrodzenie za wykonane prace.
• Zastawnik prawny — prawnicy w niektórych krajach często wymagają, aby zaliczka została wypłacona z góry i przechowywana w powiernictwie do czasu wykonania pracy prawnej i wystawienia rachunku klientowi, co stanowi minimalną gwarancję wynagrodzenia w przypadku niewypłacalności klienta. Jednakże do korzystania z trustów prawnych mają zastosowanie ścisłe kodeksy etyczne.

Rodzaje

Trusty występują pod wieloma różnymi nazwami, w zależności od cech lub celu trustu. Ponieważ zaufania często mają wiele cech lub celów, pojedyncze zaufanie można dokładnie opisać na kilka sposobów. Na przykład żywe zaufanie jest często zaufaniem ekspresowym, które jest również zaufaniem odwołalnym i może obejmować zaufanie motywacyjne i tak dalej.

Alfabetyczna lista typów zaufania

• Trust chroniący aktywa : Pojęcie trustu chroniącego aktywa obejmuje każdą formę zaufania, która zapewnia, że ​​fundusze są utrzymywane na zasadzie uznaniowej . Takie trusty są tworzone w celu uniknięcia lub złagodzenia skutków opodatkowania , rozwodu i upadłości beneficjenta. Takie trusty mogą być zakazane lub ograniczone w ich działaniu przez rządy i sądy.
• Konstruktywne zaufanie : w przeciwieństwie do wyraźnego zaufania, konstruktywne zaufanie nie jest tworzone przez umowę między osadnikiem a powiernikiem. Konstruktywne zaufanie jest narzucane przez prawo jako „sprawiedliwy środek zaradczy”. Zwykle dzieje się tak z powodu jakiegoś wykroczenia, gdy sprawca nabył tytuł prawny do jakiejś własności i nie może z czystym sumieniem z niej skorzystać. Konstruktywne zaufanie jest zasadniczo fikcją prawną. Na przykład sąd słuszności uznający wniosek powoda o słuszne zadośćuczynienie konstruktywnemu trustowi może uznać, że konstruktywny trust został utworzony i po prostu nakazać osobie posiadającej aktywa dostarczenie ich osobie, która zgodnie z prawem powinna je posiadać. Konstruktywnym powiernikiem niekoniecznie jest osoba winna wykroczenia, aw praktyce często jest to bank lub podobna organizacja. Rozróżnienie może być lepsze niż w poprzednim omówieniu, ponieważ mówi się również, że istnieją dwie formy konstruktywnego zaufania, konstruktywne zaufanie instytucjonalne i konstruktywne zaufanie naprawcze. To ostatnie jest „sprawiedliwym środkiem zaradczym” narzuconym przez prawo, które jest naprawdę naprawcze; pierwsze powstałe z powodu jakiejś wady przeniesienia własności.
• Zaufanie uznaniowe : w zaufaniu uznaniowym pewność przedmiotu jest spełniona, jeśli można powiedzieć, że istnieje kryterium, które osoba musi spełnić, aby zostać beneficjentem (tj. czy istnieje „klasa” beneficjentów, którą osoba może być mówi się, że należy). W ten sposób osoby spełniające to kryterium (będące członkami tej klasy) mogą wyegzekwować zaufanie. Re Baden's Deed Trusts ; McPhail przeciwko Doulton
• Zaufanie ukierunkowane : w tych typach powiernik kierowany jest kierowany przez wielu innych uczestników zaufania w zakresie realizacji realizacji zaufania; uczestnicy ci mogą obejmować komitet ds. dystrybucji, opiekun zaufania lub doradca inwestycyjny. Rola kierowanego powiernika jest administracyjna polegająca na wykonywaniu instrukcji inwestycyjnych, posiadaniu tytułu prawnego do aktywów trustu, prowadzeniu księgowości powierniczej i podatkowej, koordynowaniu uczestników trustu oraz oferowaniu rozwiązywania sporów między uczestnikami
• Zaufanie dynastii (znane również jako „fundusz przeskakujący pokolenie”): rodzaj zaufania, w którym aktywa przekazywane są wnukom dawcy, a nie dzieciom dawcy. Dzieci udzielającego nigdy nie przejmują tytułu własności do aktywów. Pozwala to udzielającemu na uniknięcie podatków od spadków, które miałyby zastosowanie, gdyby aktywa zostały najpierw przekazane ich dzieciom. Trusty z pominięciem pokoleń mogą być nadal wykorzystywane do zapewniania korzyści finansowych dzieciom fundatora, ponieważ wszelkie dochody generowane przez aktywa funduszu powierniczego mogą być udostępniane dzieciom fundatora, jednocześnie pozostawiając majątek w powiernictwie dla wnuków.
• Zaufanie pracowników : zaufanie na korzyść pracowników. Przykładem ze Stanów Zjednoczonych jest fundusz powierniczy ustanowiony w celu obsługi planu własności akcji pracowniczych .
• Wyraźne zaufanie : Wyraźne zaufanie powstaje, gdy osadnik celowo i świadomie postanawia utworzyć zaufanie w odniesieniu do swoich aktywów, teraz lub po ich późniejszej śmierci. W takich przypadkach zostanie to osiągnięte poprzez podpisanie instrumentu powierniczego, którym będzie testament lub akt powierniczy. Prawie wszystkie trusty obsługiwane w branży trustów są tego typu. Kontrastują z wynikającymi i konstruktywnymi trustami. Intencja stron stworzenia trustu musi być jasno wyrażona przez ich język lub zachowanie. Aby istniało wyraźne zaufanie, musi istnieć pewność co do obiektów zaufania i własności zaufania. W USA przepisy Statutu Oszustw wymagają wyraźnego udokumentowania trustów na piśmie, jeśli majątek trustu przekracza określoną wartość lub jest nieruchomością.
• Stałe zaufanie : Uprawnienia beneficjentów są ustalane przez osadnika. Powiernik ma niewielką lub żadną dyskrecję. Typowe przykłady to:
  • zaufanie dla nieletniego („do x, jeśli ukończy 21 lat”);
  • „odsetki na całe życie” („wypłacić dochód x przez całe życie”); oraz
  • „pozostałość” („aby zapłacić kapitał y po śmierci x”)
• Grantor zatrzymany fundusz powierniczy („GRAT”): nieodwołalny fundusz powierniczy, w ramach którego koncesjodawca przekazuje aktywa w ramach darowizny do funduszu powierniczego i otrzymuje roczną płatność z funduszu powierniczego przez okres określony w instrumencie powierniczym. Pod koniec okresu nieruchomość finansowa jest przekazywana (zwolniona od podatku) na rzecz wskazanych beneficjentów. Ten fundusz powierniczy jest powszechnie używany w Stanach Zjednoczonych, aby ułatwić przekazywanie dużych darowizn finansowych, które nie podlegają „ podatkowi od darowizn ”.
• Zaufanie hybrydowe: łączy elementy zaufania stałego i uznaniowego. W powiernictwie hybrydowym powiernik musi zapłacić określoną kwotę majątku powierniczego każdemu beneficjentowi ustaloną przez osadnika. Ale powiernik ma swobodę uznania, w jaki sposób pozostała własność powiernicza, po wypłaceniu tych stałych kwot, ma zostać wypłacona beneficjentom.
• Dorozumiane zaufanie: w odróżnieniu od wyraźnego trustu, powstaje, gdy niektóre z wymogów prawnych dla wyraźnego trustu nie są spełnione, ale można założyć, że istnieje intencja utworzenia trustu w imieniu stron. Powstały trust można uznać za obecny, jeżeli instrument powierniczy nie został prawidłowo sporządzony i nie przewidziano części słusznego tytułu. W takim przypadku prawo może powołać powstały trust na rzecz fundatora (twórcy trustu). Innymi słowy, koncesjodawca może zostać uznany za beneficjenta części tytułu słusznego, która nie została właściwie przewidziana w dokumencie powierniczym.
• Zaufanie do poprawy : może zostać ustanowione przez władze miejskie lub lokalne w celu przechowywania funduszy na rozwój lub poprawę obszaru. Trust jest często zarządzany przez komitet i może działać podobnie do agencji rozwoju , w zależności od zapisów jej statutu.
• Motywacyjne zaufanie : zaufanie, które wykorzystuje wypłaty z dochodu lub kapitału jako zachętę do zachęcania lub zniechęcania do pewnych zachowań ze strony beneficjenta. Termin „fundusz motywacyjny” jest czasami używany do odróżnienia trustów zapewniających stałe warunki dostępu do funduszy powierniczych od trustów uznaniowych, które pozostawiają takie decyzje powiernikowi.
• Zaufanie inter vivos (lub „żywe zaufanie”): Osadnik, który żyje w momencie ustanowienia zaufania, tworzy zaufanie między żywymi .

• Nieodwołalne zaufanie : W przeciwieństwie do odwołalnego zaufania , nieodwołalne zaufanie to takie, w którym nie można zmienić ani zmienić warunków zaufania, dopóki warunki lub cele zaufania nie zostaną zakończone. Chociaż w rzadkich przypadkach sąd może zmienić warunki trustu z powodu nieoczekiwanych zmian okoliczności, które sprawiają, że trust jest nieekonomiczny lub niewydolny w zarządzaniu, w normalnych okolicznościach nieodwołalny trust nie może zostać zmieniony przez powiernika lub beneficjentów trustu.
• Zaufanie do gruntów : prywatna organizacja non-profit, która jako całość lub część swojej misji aktywnie działa na rzecz ochrony gruntów, podejmując się lub pomagając w nabywaniu służebności gruntowych lub ochronnych, lub poprzez zarządzanie takimi gruntami lub służebnościami; lub umowa, na mocy której jedna ze stron (powiernik) wyraża zgodę na posiadanie własności nieruchomości na rzecz drugiej strony (beneficjenta).
• Zaufanie zagraniczne: Ściśle mówiąc, zaufanie zagraniczne to zaufanie, które znajduje się w dowolnej jurysdykcji innej niż ta, w której rezyduje osadnik. Jednak termin ten jest częściej używany do opisania trustu w jednej z jurysdykcji znanych jako zagraniczne centra finansowe lub, potocznie, jako raje podatkowe . Trusty offshore są zwykle koncepcyjnie podobne do trustów onshore w krajach common law, ale zwykle z modyfikacjami legislacyjnymi, aby uczynić je bardziej atrakcyjnymi komercyjnie poprzez zniesienie lub modyfikację niektórych ograniczeń prawa zwyczajowego. Co za tym idzie, „fundusz onshore” oznacza każdego rezydenta zaufania w jurysdykcji o wysokich podatkach.
• Fundusz powierniczy od obrażeń osobistych: Fundusz powierniczy odszkodowawczy to dowolna forma zaufania, w którym fundusze są utrzymywane przez powierników na rzecz osoby, która doznała urazu i finansowana wyłącznie ze środków pochodzących z płatności dokonanych w wyniku tego urazu.
• Zaufanie prywatne i publiczne : Fundusz powierniczy prywatny ma jedną lub więcej konkretnych osób jako beneficjenta. Natomiast trust publiczny (zwany także trustem charytatywnym ) ma jako beneficjent pewien cel charytatywny. Aby kwalifikować się jako trust charytatywny, trust musi mieć za cel określone cele, takie jak łagodzenie ubóstwa, zapewnianie edukacji, realizacja jakiegoś celu religijnego itp. Dozwolone przedmioty są ogólnie określone w przepisach, ale przedmioty niewymienione wyraźnie mogą również być przedmiotem zaufania charytatywnego, przez analogię. Fundusze charytatywne są uprawnione do specjalnego traktowania na mocy prawa trustów, a także prawa podatkowego.
• Zaufanie ochronne: tutaj terminologia różni się w Wielkiej Brytanii i USA:
  • W Wielkiej Brytanii zaufanie ochronne to dożywotni interes, który kończy się z chwilą zaistnienia określonego zdarzenia; takie jak bankructwo beneficjenta lub jakakolwiek próba zbycia interesu przez osobę fizyczną. Stały się stosunkowo rzadkie.
  • W Stanach Zjednoczonych „powiernictwo ochronne” to rodzaj zaufania, który został opracowany do wykorzystania w planowaniu majątku. (W innej jurysdykcji można to traktować jako jeden rodzaj trustu ochrony aktywów .) Często osoba, A , chce pozostawić własność innej osobie B . A obawia się jednak, że wierzyciele mogą domagać się majątku przed śmiercią A , a zatem B nie otrzyma żadnej z nich. A mógłby ustanowić trust z B jako beneficjentem, ale wówczas A nie byłby uprawniony do korzystania z majątku przed śmiercią. Jako rozwiązanie tej sytuacji powstały trusty ochronne. Austanowi powiernictwo z A i B jako beneficjentami, przy czym powiernik zostanie poinstruowany, aby zezwolić A na korzystanie z majątku do czasu śmierci, a następnie zezwolić na jego użytkowanie B. Majątek jest wówczas zabezpieczony przed roszczeniami wierzycieli A , przynajmniej tak długo, jak dług został zaciągnięty po ustanowieniu trustu. Takie wykorzystanie trustów jest podobne do majątku dożywotniego i pozostałości i jest często stosowane jako alternatywa dla nich.
• Zaufanie celowe : Lub, dokładniej, zaufanie celowe nie charytatywne (wszystkie trusty charytatywne są trustami celowymi). Ogólnie rzecz biorąc, prawo nie zezwala na trusty celów niecharytatywnych poza pewnymi anomalnymi wyjątkami, które powstały w ramach osiemnastowiecznego prawa zwyczajowego (i, co można twierdzić, trustów Quistclose ). Niektóre jurysdykcje (głównie jurysdykcje offshore ) uchwaliły przepisy ogólnie zatwierdzające fundusze powiernicze o charakterze niecharytatywnym.
• QTIP Trust : Skrót od „właściwości kwalifikowanych odsetek końcowych”. Fundusz powierniczy uznany zgodnie z prawem podatkowym Stanów Zjednoczonych , który kwalifikuje się do wyłączenia darowizny małżeńskiej z podatku od nieruchomości .
• Wynikowe zaufanie : powstałe zaufanie jest formą dorozumianego zaufania, które występuje, gdy (1) zaufanie ulegnie awarii, w całości lub w części, w wyniku czego osadnik staje się uprawniony do aktywów; lub (2) dobrowolna płatność jest dokonywana przez A do B w okolicznościach, które nie sugerują wręczania prezentów. B staje się powstałym powiernikiem płatności A.
• Odwołalny trust: tego rodzaju trust może zostać zmieniony, zmieniony lub odwołany przez swojego osadnika w dowolnym momencie, pod warunkiem, że osadnik nie jest upośledzony umysłowo. Odwoływalne trusty stają się coraz bardziej powszechne w Stanach Zjednoczonych jako substytut woli minimalizacji kosztów administracyjnych związanych ze spadkiem i zapewnienia scentralizowanej administracji ostatecznymi sprawami osoby po śmierci.
• Tajne powiernictwo : powiernictwo pośmiertne ustanowione zewnętrznie na podstawie testamentu, ale nakładające obowiązki powiernika na jednego lub więcej zapisobierców testamentu.
• Semi-secret trust : trust, w którym testament wykazuje zamiar utworzenia trustu, wyznacza powiernika, ale nie identyfikuje zamierzonego beneficjenta.
• Proste zaufanie :
  • W jurysdykcji USA ma to dwa różne znaczenia:
    • W zwykłym powiernictwie powiernik nie ma aktywnego obowiązku poza przekazaniem majątku beneficjentowi w pewnym przyszłym czasie określonym przez powiernictwo. Nazywa się to również „nagim zaufaniem”. Wszystkie inne trusty są trustami specjalnymi , w których powiernik ma poza tym aktywne obowiązki.
    • Zwykłe zaufanie w federalnym prawie podatkowym to takie, w którym zgodnie z warunkami dokumentu powierniczego cały dochód netto musi być dzielony corocznie.
  • W Wielkiej Brytanii zwykły lub zwykły trust to taki, w którym beneficjent ma natychmiastowe i absolutne prawo zarówno do kapitału, jak i dochodu przechowywanego w trustie. Nagie fundusze powiernicze są powszechnie używane do przekazywania aktywów nieletnim. Powiernicy utrzymują aktywa w funduszu powierniczym do czasu, gdy beneficjent ukończy 18 lat w Anglii i Walii lub 16 lat w Szkocji.
• Zaufanie specjalne: W Stanach Zjednoczonych zaufanie specjalne, zwane również zaufaniem złożonym, kontrastuje z zaufaniem prostym (patrz powyżej). Nie wymaga wypłaty dochodu w ciągu danego roku podatkowego. Środki z złożonego trustu można również przeznaczyć na darowiznę na cele charytatywne lub na cele charytatywne.
• Fundusz powierniczy o specjalnym upoważnieniu (SPA Trust): Fundusz powierniczy wdrażający specjalne uprawnienia do umawiania się w celu zapewnienia funkcji ochrony aktywów .
• Spendthrift trust : jest to zaufanie wprowadzone na korzyść osoby, która nie jest w stanie kontrolować swoich wydatków. Daje to powiernikowi prawo do decydowania, w jaki sposób fundusze powiernicze mogą być wydatkowane na korzyść beneficjenta.
• Standby Trust (lub „Pourover Trust)”: Trust jest pusty w momencie tworzenia za życia, a testament przenosi majątek na trust w momencie śmierci. To jest trust ustawowy.
• Statutory Business Trust: Trust utworzony zgodnie ze stanowym statutem trustu biznesowego, używany głównie do celów komercyjnych. Dwa główne warianty Statutory Business Trusts to statutowe trusty Delaware i trusty biznesowe Massachusetts . Komisja Prawa Jednolitego uchwaliła ostateczny, znowelizowany projekt ustawy o jednolitym podmiocie statutowym (2009 r.) w 2013 r. Do dnia 24 stycznia 2017 r. żadne państwo nie przyjęło ustawy o jednolitym podmiocie statutowym z 2009 r. 
• Zaufanie testamentowe (lub „Will Trust”): zaufanie utworzone w testamencie osoby nazywa się zaufaniem testamentowym. Ponieważ testament może stać się skuteczny dopiero po śmierci, testamentowy trust jest zazwyczaj tworzony w dniu lub po śmierci osadnika.
• Fundusz powierniczy : Fundusz powierniczy, w którym każdy z beneficjentów (zwanych posiadaczami jednostek) posiada określony udział (zwany jednostkami ) i może skierować powiernika do wypłacenia im pieniędzy z nieruchomości powierniczej zgodnie z liczbą posiadanych jednostek. Fundusz powierniczy jest raczej narzędziem zbiorowego inwestowania niż rozporządzania, ponieważ osoba przekazująca majątek powiernikowi jest również beneficjentem.