Living In The Private
W prywatnym Życiu
Edukuj się, zadawaj pytania, weryfikuj i podważaj wszystko‼️‼️‼️
„Osoba” nie ma ciała w wyimaginowanym świecie handlu fikcją prawniczą – a cały handel jest fikcją prawną, „osoba” jest zawsze sztuczną „osobą prawną” tego czy innego rodzaju, wygenerowaną zgodnie z prawem.
Maksyma prawa:
Quid fas non veritas est. Legalność nie jest rzeczywistością.
„Osobą prawną jest każdy podmiot, któremu ustawa przypisuje jedynie osobowość prawną lub fikcyjną. To rozszerzenie… jest jednym z najbardziej godnych uwagi wyczynów wyobraźni prawniczej… (!) Osoby prawne, będące arbitralnymi tworami prawa, mogą być tak różnorodne, jak chce prawo. Jednak te… uznawane przez nasz własny system należą do jednej klasy, a mianowicie do korporacji lub organów korporacyjnych”.
Źródło: Orzecznictwo, wydanie 7 , Sweet & Maxwell Ltd (1924), sekcja 113, s. 336.
Legalnie wygenerowana „sztuczna osoba” nie ma substancji, ciała, mózgu, świadomości, serca, energii, ducha ani duszy. Jest to zwykła „osoba” prawna w fikcyjnym „teatrze handlu”, któremu przypisuje się wyimaginowane „role” grane przez „aktorów” dających „przedstawienie”.
Prawne definicje typów „osoby” nie obejmują pewnych terminów, takich jak „żyjący mężczyzna lub kobieta”, zamiast tego używają terminów niepewnych, takich jak „osoba” (patrz definicja „osoby” poniżej) oraz „istota ludzka, naturalnie urodzona ” (patrz definicja „istoty ludzkiej” poniżej). Nawet termin „osoba fizyczna” jest niejednoznaczny, ponieważ rzeczownik może być rzeczywisty lub urojony, a ponieważ słowo „osoba” jest rzeczownikiem, „osoba fizyczna” niekoniecznie jest rzeczywista.
Krytycznie rzecz biorąc, definicje „osoby” nie obejmują „suwerena”, a zatem żaden rodzaj „osoby” nie może być jednym z suwerennych ludzi jakiegokolwiek swobodnie ukonstytuowanego narodu.
Sztuczna osoba. Niebędąca człowiekiem istota, która została stworzona przez prawo i jest prawnie odrębna, posiadająca własne prawa i obowiązki.
Black's Law Dictionary, wydanie 2 .
osoba fizyczna. Istota ludzka, urodzona w sposób naturalny, a prawnie utworzona osoba prawna.
Black's Law Dictionary, 2nd Edition.
osoba prawna. Podmiot, jako firma, która nie jest pojedynczą osobą fizyczną , jako istota ludzka, upoważniona ustawą z obowiązkami i prawami, uznana za organ prawny posiadający odrębną tożsamość, osobowość prawną . Znana również jako osoba sztuczna , osoba prawna, osoba prawna lub osoba prawna. Patrz także ciało korporacyjne .
Black's Law Dictionary, wydanie 2 .
osoba fizyczna. Istota ludzka, w odróżnieniu od sztucznej osoby stworzonej przez prawo.
Blacks Law Dictionary, wydanie 7.
„Osoba” oznacza osobę fizyczną, firmę, spółkę osobową, stowarzyszenie, powiernika, wykonawcę lub administratora, podmiot rządowy, spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością lub Korporacja. Indiana Code, Tytuł 9, Pojazdy silnikowe, Artykuł 13, Przepisy ogólne i definicje, Rozdział 2, Definicje IC 9-13-2-124, Osoba, Sekcja 124 Podsekcja a.
Osoba, rzeczownik. per'sn. postać łacińska ; mówi się, że składa się z per , przez lub przez idźwięk , dźwięk; łacińskie słowo oznaczające przede wszystkim maskę używaną przez aktorów na scenie. Słownik Webstera, 1828.
Osoba 1. Istota ludzka („osoba fizyczna”). 2. Korporacja (sztuczna osoba). Korporacje są traktowane jako osoby w wielu sytuacjach prawnych. Ponadto słowo „osoba” obejmuje korporacje w większości definicji w tym słowniku. 3. Każda inna „istota” uprawniona do pozwania jako podmiot prawny (rząd, stowarzyszenie, grupa powierników itp.). 4. Liczba mnoga osoby to osoby, a nie ludzie (zobacz to słowo). Orana's Dictionary of the Law, wydanie 3, 2000.
Indywidualna. Jako rzeczownik termin ten oznacza pojedynczą osobę w odróżnieniu od grupy lub klasy, a także bardzo często osobę prywatną lub fizyczną w odróżnieniu od spółki osobowej, korporacji lub stowarzyszenia; ale mówi się, że to ograniczające znaczenie niekoniecznie jest nieodłączne od słowa i że we właściwych przypadkach może obejmować sztuczne osoby. Black's Law Dictionary, wydanie 2 .
(INDYWIDUALNA - Znaczenie Prawne-Definicja i cytaty:
Jako rzeczownik termin ten oznacza pojedynczą osobę w odróżnieniu od grupy lub klasy, a także bardzo często osobę prywatną lub fizyczną w odróżnieniu od spółki osobowej, korporacji lub stowarzyszenia; ale mówi się, że to ograniczające znaczenie niekoniecznie jest nieodłącznie związane ze słowem i że może ono we właściwych przypadkach obejmować sztuczne osoby. Patrz Bank of US v. State, 12 Smedes & M. (Miss.) 400; State przeciwko Bell Telephone Co. 30 Ohio St. 310, 38 Am. Rep. 583; Pensylwania to. Co. v. Canal Com'rs, 21 Pa. 20. Jako przymiotnik „osoba fizyczna” oznacza odnoszący się, należący do lub charakterystyczny dla jednej osoby, albo w opozycji do firmy, stowarzyszenia lub korporacji, albo uważany za jego stosunek do niego.) Black's Law Dictionary 773, wydanie 6. 1990. Stany Zjednoczone przeciwko Middleton . Nr 99-10518, 231 F.3d 1207 (9 cyrk. 2000).
Istota ludzka. Potwór. Człowiek z urodzenia, ale w jakiejś części przypominający niższe zwierzę. Potwór nie ma dziedzicznej krwi i nie może być dziedzicem żadnej ziemi. Ballentine's Law Dictionary, 1930.
Termin „osoba” nie obejmuje suwerena.
Wilson przeciwko Plemieniu Indian Omaha , 442 US 653 (1979).
Na akcie urodzenia osoba prawna NAZWA jest zmarłym funduszem powierniczym , dlatego definicja terminu „osoba” w amerykańskiej ustawie o ubezpieczeniach społecznych z 1935 r. obejmuje „powiernictwo lub majątek”. Ustawa o zabezpieczeniu społecznym z 1935 r. DEFINICJE, SEKCJA 1101. „(a) W przypadku użycia w niniejszej ustawie: (3) Termin osoba oznacza osobę fizyczną, fundusz powierniczy, spółkę osobową lub korporację”.
Przepisy rzadko rozróżniają „osobę prawną” od „osoby fizycznej”. Jednak oba terminy są zawarte w nowozelandzkiej karcie praw z 1990 r., sekcja 29, zastosowanie do osób prawnych. „O ile postanowienia niniejszej Karty Praw nie stanowią inaczej, postanowienia niniejszej Karty Praw mają zastosowanie, o ile to możliwe, z korzyścią dla wszystkich osób prawnych, jak również z korzyścią dla wszystkich osób fizycznych.”
Wszystkie legalnie wygenerowane fikcyjne „osoby” są domyślnie dłużnikami, ponieważ są tworzone bez żadnej wrodzonej zdolności produkcyjnej. Na ich niższy status wskazuje użycie stylu pisma innego niż poprawna gramatyka angielska i/lub „łączenie”„nazwiska/nazwiska/nazwiska” z męskim/kobiecym określeniem „Imię” Tytuł własności, w ten sposób zniekształcając tytuł mieszkalny, ponieważ „nazwisko/nazwisko/nazwisko” nie ma autonomicznego życia.
Blacks Law Dictionary – Revised 4 th Edition 1968, zawiera następujące definicje stylów pisemnych:
„ Capitis Diminutio(co oznacza zmniejszenie statusu poprzez użycie wielkich liter) W prawie rzymskim. Zmniejszenie lub skrócenie osobowości; utrata lub ograniczenie statusu mężczyzny lub zespołu atrybutów prawnych i kwalifikacji”.
"Capitis Diminutio Minima(co oznacza minimalną utratę statusu przez użycie wielkich liter, np. John Doe) - Najniższy lub najmniej kompleksowy stopień utraty statusu. Nastąpiło to, gdy zmieniły się same relacje rodzinne mężczyzny. Stało się to z powodu arogancji [dumy] osoby, która była swoim własnym panem (sui iuris) [z własnego prawa, bez jakiejkolwiek niepełnosprawności prawnej] lub emancypacji tego, który był pod patria potestas. [Władza rodzicielska] Pozostawiła niezmienione prawa do wolności i obywatelstwa. Zobacz Inst. 1, 16, pr.; 1, 2, 3; Kopać. 4, 5, 11; Mackelda. Prawo Rzymskie, 144."
"Capitis Diminutio Media(oznacza średnią utratę statusu przez użycie wielkich liter, np. John DOE) - Leasingodawca lub średnia utrata statusu. Nastąpiło to, gdy człowiek traci prawa obywatelskie, ale nie traci wolności. Odebrał też prawa rodzinne”.
"Capitis Diminutio Maxima (co oznacza maksymalną utratę statusu przez użycie wielkich liter, np. JOHN DOE lub DOE JOHN) - Najwyższa lub najbardziej kompleksowa utrata statusu. Nastąpiło to, gdy stan człowieka został zmieniony z wolności na stan niewoli, kiedy stał się niewolnikiem. Zmiotła ze sobą wszystkie prawa obywatelskie i wszystkie prawa rodzinne. Niewolnik w niewoli, pozbawiony wspólnych praw do życia, ma w praktyce status równoważny z martwą własnością, będąc zwykłą „rzeczą”.
Martwe nazwiska pisane WIELKIMI LITERAMI można znaleźć na nagrobkach cmentarnych, na statkach handlowych, na oznakowaniach firmowych i dokumentach fikcji prawnej, takich jak prawa jazdy i tak dalej.
Ponadto użycie WIELKICH LITER nie jest prawidłowym językiem pisanym w języku angielskim i jest również definiowane jako „glosa” w amerykańskim języku migowym. The Chicago Manual of Style, wydanie 16, języki obce, rozdział 11.147 :
„Glossa w ASL. [Amerykański język migowy] Transkrypcja znaku w języku pisanym nazywana jest glosą. Glosy to słowa z języka mówionego pisane małymi dużymi literami: KOBIETA, SZKOŁA, KOT. (Alternatywnie można użyć zwykłych wielkich liter.) Gdy dwa lub więcej słów jest używanych do podkreślenia pojedynczego znaku, glosy są oddzielone myślnikami. Tłumaczenie jest ujęte w podwójny cudzysłów.
Znak (Glossa)„przejeżdżający samochód” jest zapisany jako VEHICLE-DRIVE-BY.
Jednym z oczywistych ograniczeń używania glos z języka mówionego/pisanego do przedstawiania znaków jest to, że nie ma bezpośredniej zgodności między słowami lub znakami w dowolnych dwóch językach”. GLOSSA VIPERINA EST QUIE CORRODIT VISCERA TEXTUS. 11 Coke, 34. To trująca glosa, która psuje istotę tekstu. [Coke = The Reports of Sir Edward Coke. JH Thomas i JF Fraser wyd. 13 części w 6 tomach. London: Butterworth, 1826.]
Niezależnie od stylu pisania, połączenie „nazwiska” z „nazwiskiem rodzinnym” zawsze tworzy sztuczną „osobę prawną”, np. JOHN DOE i John Doe, obaj są sztucznymi „osobami prawnymi”.
Przydomek mężczyzny/kobiety „Imię” jest ich żywym tytułem majątkowym, np . Jan . Twój majątek to „ziemia” lub własność twojego umysłu, ciała i duszy oraz cała własność fizyczna i intelektualna, która pochodzi z twojej energii życiowej, w tym twoje wrodzone niezbywalne prawa.
Natomiast wspólne „nazwisko/nazwisko/nazwisko” nie jest autonomiczne – jest rzeczownikiem martwej liczby mnogiej. Dlatego „Imię” musi być oddzielone gramatycznie, aby uniknąć uszkodzenia semantycznego. Legalizacja łączy żywe „imię” z martwym rzeczownikiem w liczbie mnogiej , tworząc martwą sztuczną „osobę” prawną IMIĘ, odbierając mężczyźnie/kobiecie unikalny tytuł własności.
Minimalną separacją gramatyczną między żywym „Imię” a martwą liczbą mnogą „nazwisko/nazwisko/nazwisko” jest dwukropek, np . Jan: Doe . Bardziej definitywne jest podanie poprawnej relacji, np . Jan: z rodu Łania . Jednak dodanie „nazwiska/nazwiska/nazwiska” jest zawsze opcjonalne. Tytuł nieruchomości to jedno lub więcej „imion”, np. John-Henry , które są wystarczające na każdym dokumencie.
We właściwej gramatyce żywe są „Imiona”. Rzeczowniki własne zaczynające się wielką literą, a jeśli dodaje się „Nazwisko rodowe”, oddziela się je dwukropkiem wskazując fakty i przedstawiając ich pokrewieństwo. Ale fikcyjne „osoby” nie są stylizowane w ten poprawny gramatycznie sposób.
(”Interpunkcja powoduje rozróżnienie. Tak więc, wpisując swoje imię, odróżniasz je od innych rzeczy i innych myśli. Rzecz jest faktem. Myśl jest rzeczą", a zatem „Faktem". W przeciwieństwie do deskryptora lub przymiotnika opisującego rzecz jako odrębną i różną od jakiejś innej „rzeczy".„Dokumentuj swoje imię
(tj.: ~komiwodzirey :krzysztof-piotr) ponieważ czyni cię to faktem, a nie zaimkiem przymiotnikowym FIKCJĄ".)
Zwróć uwagę na typy „osób”, o których świadczą następujące style:
John Henry Doe = Foreign Situs Trust
(Prawo zaufania zagranicznego i definicja prawna:⤵️
Trust-situs odnosi się do trustu utworzonego na podstawie prawa obcego. Takie trusty są traktowane jako osoby fizyczne niebędące rezydentami dla celów podatku federalnego i dlatego nie mają znaczących korzyści z tytułu podatku dochodowego. Zwykle podlegają większym wymogom sprawozdawczym niż trust krajowy. Trust-situs jest również wykorzystywany jako środek ochrony aktywów, ponieważ wierzyciele nie mogą łatwo dotrzeć do aktywów trustu zagranicznego. Trusty zagraniczne są również nazywane trustami zagranicznymi lub trustami offshore.
JOHN HENRY DOE = Cestui Que Vie ESTATE Trust
Co to jest Cestui que vie?
Cestui que vie to po francusku „ten, który żyje”. Jest to termin prawny określający osobę, która jest beneficjentem funduszu powierniczego lub polisy ubezpieczeniowej, z prawami do własności oraz dochodami i zyskami, które zapewnia nieruchomość. Trust cestui que to osoba uprawniona do sprawiedliwego, a nie prawnego, zaufania do aktywów spadkowych. Pojęcie to jest również stosowane we współczesnych polisach ubezpieczeniowych na życie i zdrowie, gdzie cestui que vie to osoba, której życie mierzy czas trwania umowy ubezpieczenia. W tych umowach cestui que vie jest określany jako posiadacz polisy, ubezpieczony lub właściciel polisy. Tak więc, chociaż termin ten odnosi się do beneficjenta trustu lub majątku, często odnosi się do ubezpieczonego, a nie do beneficjenta polisy ubezpieczeniowej.
W języku francuskim Cestui que vie oznacza „ten, który żyje”.
Termin prawniczy opisuje osobę, która jest beneficjentem i ma prawa do majątku w spadku. Cestui que vie jest dziś często używane w polisach na życie i ubezpieczenie zdrowotne, gdzie zamiast beneficjenta odnosi się do ubezpieczonego.
Historia Cestui Que Vie
Cestui que vie jako pojęcie prawne wywodzi się z okresu średniowiecza, a konkretnie z Anglii. W tym czasie właściciele farm i innych nieruchomości mogli być nieobecni przez dłuższy czas podczas podróży, czy to w celach biznesowych, czy religijnych. Istotne stało się zapewnienie członkom rodziny, partnerom biznesowym czy najemcom możliwości korzystania z nieruchomości bez obawy, że zostanie ona wywłaszczona przez panów feudalnych. Podczas nieobecności osoby powiernik opiekował się ziemią, ale nie zachowywał prawa własności do nieruchomości. Zaufanie często opierało się na zrozumieniu w dobrej wierze między stronami. W praktyce często był to sposób na uniknięcie płacenia podatków poprzez nadanie ziemi i majątku Kościołowi, który był zwolniony z podatków, a jednocześnie pozwalał potomkom mieszkać i korzystać z majątków. Henryk VIII, pod przewodnictwem swoich doradców Thomasa Cromwella i Thomasa More'a, próbował unieważnić cestui que vie trusts, proces ten był kontynuowany podczas angielskiej reformacji.
1666 Rok, w którym rząd brytyjski uchwalił ustawę Cestui Que Vie.1
Cestui Que Vie jest teraz częścią współczesnego prawa
Jednak później, po Wielkiej Zarazie z 1665 r. I Wielkim Pożarze z 1666 r., które zniszczyły Londyn, rząd brytyjski uchwalił ustawę Cestui Que Vie w 1666 r., która przywróciła koncepcję prawną. Po tych bliźniaczych katastrofach setki tysięcy obywateli brytyjskich zginęło lub uciekło. W odpowiedzi rząd przejął całą własność prywatną do trustu do czasu zidentyfikowania właściwych spadkobierców lub właścicieli — cestui que vie. Niektóre części ustawy z 1666 r. nadal obowiązują w Wielkiej Brytanii.1 Koncepcje prawne stojące za cestui que vie zmieniły się nieco na przestrzeni wieków, aby ograniczyć oszustwa i zapewnić, że właściciele nieruchomości nie będą mogli przenieść swojej własności do trustów w celu uniknięcia wierzycieli. Niedawno przepisy przeciwko własności utrzymywanej na zawsze wymagały, aby strony wymienione jako beneficjenci trustu nabywały uprawnienia, a tym samym interesowały się trustem, a nie biernie otrzymywały korzyści. Po utworzeniu trustu odbywa się to na korzyść konkretnej osoby, która jest wskazana w dokumencie powierniczym. W trustach cestui que trust to osoba, która ma słuszny interes w trustie. Tytuł prawny trustu jest jednak nadawany powiernikowi. Cestui qui use, czyli ten, kto używa, to osoba, na rzecz której składa się powiernictwo. W okresie średniowiecza układy użycia cestui que stały się tak powszechne, że często zakładano, że są obecne, nawet jeśli nie zostały zaaranżowane.
JOHN H. DOE = Public Transmitting Utility
Publiczne Narzędzie do Przesyłania
(23) Przedsiębiorstwo przesyłowe. — Termin „przedsiębiorstwo przesyłowe” oznacza podmiot (w tym podmiot opisany w sekcji 824 (f) niniejszego tytułu), który jest właścicielem, obsługuje lub kontroluje urządzenia wykorzystywane do przesyłania energii elektrycznej — (A) w handlu międzystanowym; (B) na hurtową sprzedaż energii elektrycznej. 1
16 Kodeks Stanów Zjednoczonych § 796 – Definicje
Mężczyzna lub kobieta w „połączeniu” z „osobą” staje się „chodzącym trupem”, mówiąc prawnie. Z definicji są niekompetentni i niezdolni do posiadania praw i obowiązków życiowych. W związku z tym ich właściwości tytułu własności przepadają, a oni otrzymują ograniczone i odwołalne korzyści i przywileje.
Ich „niewiedza jest zaniedbaniem” i tak długo, jak chodzą po podziemnym świecie legalnie zmarłych, podlegają „Arcykapłanom Baala” lub „Czarnemu Diabłu w Szatach”, którzy wydają „sąd” na tego, który oddał życie, i czyniąc to Kapłan rzuca klątwę, w czasach starożytnych śmierć, w czasach nowożytnych dług, a ofiara jest składana w ofierze.
Każda „osoba” jest domyślnie dłużnikiem, a każdy mężczyzna lub kobieta, którzy cierpią „połączenie” z „osobą”, staje się „poręczycielem” w systemie niewoli pieniądza dłużnego, poświęcając swoją energię życiową za pośrednictwem tego fikcyjnego „narzędzia przesyłowego”, karmienie pasożytniczej kliki bankowej, która wyznaje rzymskie motto:
„Kto chce być oszukany, niech będzie oszukany”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
» niechaj ci sie darzy«zdrawiam«