Międzyregionalna Etyka Wszelkich Organizacji Społecznych. (Drugi list do Koryntian 13:8)

 ∴

---

Międzyregionalna Etyka Wszelkich Organizacji Społecznych.

(Drugi list do Koryntian 13:8)

  Departament Prezydium Rady Narodowej (zwany dalej "PRN") i „Związek Pracowników Socjalnych Służb Społecznych" uważa za konieczne przedstawienie Kodeksu Zawodowego i Etycznego Pracownika Socjalnego w nowym wydaniu jako przewodnika po konstruktywnym rozwiązywaniu problemów etycznych pojawiających się w procesie świadczeń usług społecznych na rzecz ludności w różnych regionach Rzeczpospolitej;

• ochrona reputacji specjalistów pomocy społecznej,

• tworzenie profesjonalnej pracy socjalnej,

• ochrona interesów człowieka i osób podopiecznych.

Dział I. Część ogólna.

  Specjaliści i inni pracownicy służb społecznych powinni zachowywać wysokie standardy etycznego postępowania, respektując następujące zasady:

  Każdy człowiek jest wyjątkowy, co wymaga uwagi z punktu widzenia moralności i indywidualności do jego osoby.

  Każdy człowiek ma prawo do wolności i równości w zaspokajaniu swoich potrzeb bez uszczerbku dla praw innych istot, ludzi i osób oraz jest zobowiązany do przyczyniania się do poprawy dobrobytu społeczeństwa.

  Pracownicy socjalni przestrzegają Praw Człowieka i zasad Praworządności Sprawiedliwości społecznej i dobrych Praktyk.

  Pracownik socjalny jest zobowiązany do wykorzystania nowoczesnego systemu wiedzy, umiejętności i zdolności, aby pomóc jednostce, rodzinie, grupom i zbiorowościom społecznym w ich rozwoju, wyjściu z trudnej sytuacji życiowej, rozwiązywaniu konfliktów społecznych i osobistych oraz eliminowaniu ich skutków.

  Czynności pracownika socjalnego muszą mieć charakter zawodowy.

  Jest zobowiązany Godnie czynić dobro dla ludzi, nie czyniąc tego dla własnego interesu i próżności, i nie wymagać obowiązkowego publicznego uznania.

  Świadczenia socjalne opierają się na zasadach dobrowolności i ochrony intelektualnej, nietykalności podopiecznego/podopiecznych usług społecznych, w tym na wymogu poszanowania prawa do wolności wyboru i tajemnicy zawodowej, prawa podopiecznego/podopiecznych do kompetentnego wyjaśnienia przysługujących im praw oraz istoty ich statusu społecznego.

  Praca socjalna w systemie pomocy społecznej opiera się na zasadzie niedyskryminacji. Usługi socjalne świadczone są bez względu na przekonania polityczne, narodowość, płeć, wiek, kolor skóry, religię i język.

  Praca socjalna opiera się na zasadach partycypacji podopiecznego/podopiecznych (lub zainteresowanych) i współpracy z nim (nimi), do samostanowienia i dobrowolności.

  Pracownicy służb społecznych przyczyniają się do optymalnego ujawnienia potencjału osobowości podopiecznego/podopiecznych w stosunku do otoczenia, współpracują z tymi organami i organizacjami, które są zaangażowane w proces poprawy dobrobytu życia człowieka i ludności obywateli, ochrony zdrowia i podnoszenia poziomu standardu edukacji.

  Praca socjalna jest nie do pogodzenia, bezpośrednio lub pośrednio, ze wsparciem jednostek, grup, grup politycznych lub struktur władzy stosujących metody terroryzmu łamania Praw Człowieka i innych okrutnych środków tłumienia praw i wolności obywatelskich. Ma ona na celu ochronę pokoju, różnorodności społecznej i etycznej, zachowania w pieczy życia dla zdrowia publicznego i harmonii.

  Pracownicy socjalni mogą podejmować etyczne decyzje dotyczące pracy socjalnej w ramach Ustawy i stosować się do nich, niezależnie od tego, czy zostały określone w niniejszym Kodeksie.

  Pracownik socjalny unika wszystkiego, co mogłoby zaszkodzić wiarygodności jego zawodu i instytucji pomocy społecznej, w której jest powołany i pracuje.

  Musi mierzyć swoje działania najwyższymi standardami zawodowej uczciwości i przyzwoitości, starać się być wzorowym obywatelem, szanować tradycje i zwyczaje lokalnych kultur z Godnością.

  Specjalista pomocy społecznej powinien stale dążyć do systematycznego podnoszenia poziomu wiedzy zawodowej, umiejętności oraz rozwoju cech zawodowych i osobistych.

Sekcja II. Stosunek do podopiecznego/podopiecznych.

§2.1

  Praca socjalna z podopiecznym/podopiecznymi opiera się na bezwzględnym poszanowaniu jego osobowości, indywidualności i uznaniu jego odpowiedzialności za własny wybór drogi wyjścia z tej sytuacji.

  Profesjonalne działania specjalistów pomocy społecznej mają na celu doprowadzenie podopiecznego/podopiecznych do uzasadnionych i samodzielnych działań w życiu codziennym, rodzinnym, zawodowym, społecznym i innych środowiskach społecznych.

  Podopieczny/podopieczni ma/mają ostatnie słowo w sprawie decyzji podjętej przez opiekę społeczną lub indywidualnego specjalistę. Podopieczny/podopieczni podejmuje/podejmują decyzje na własną odpowiedzialność.

§2.2

  Pracownik socjalny stosuje się do rad i rad swoich kolegów i mentorów, jeśli są one ukierunkowane na interesy podopiecznego/podopiecznych.

§2.3

  Specjalista pomocy społecznej kończy pracę z podopiecznym/podopiecznymi i stosunek zawodowy z nim/z nimi, gdy taka praca i związek nie są potrzebne i nie służą już interesom jednostki lub rodziny, gdy sytuacja zależności podopiecznego/podopiecznych od pracownika i instytucji pomocy społecznej jako całość zaczyna się tworzyć.

§2.4 

  W sytuacji, gdy do działania w obronie podopiecznego/podopiecznych zostaje urzędowo wyznaczony przedstawiciel organów systemu zabezpieczenia społecznego, oświaty lub inna osoba urzędnicza, pracownik socjalny musi utrzymywać z tą osobą stosunek zawodowy wyłącznie w interesie podopiecznego/podopiecznych.

§2.5

  Specjalista do spraw pracy socjalnej, inni specjaliści od spraw pomocy społecznej informują podopiecznego/podopiecznych o tym, w jaki sposób i w jakiej formie, w ramach celów i specyfiki instytucji pomocy społecznej, można mu udzielić pomocy (możliwości instytucji, występowanie podziałów strukturalnych, dostępność pomocy dla głównych rodzajów usług społecznych, procedura konsultacji i składania skarg, opracowanie ram legislacyjnych, raportowanie i rejestracja danych podopiecznego/podopiecznych).

§2.6 

  W przypadku, gdy instytucja opieki społecznej lub indywidualny specjalista nie może zaspokoić potrzeb podopiecznego/podopiecznych, musi on zapewnić podopiecznemu/podopiecznym ewentualną (odpowiednią) pomoc w innym miejscu (organ rządowy, instytucja itp.)

§2.7

  Działając w interesie podopiecznego/ch lub w jego imieniu, specjalista ds. pomocy społecznej nawiązuje relacje zawodowe z osobami trzecimi wyłącznie za zgodą podopiecznego/podopiecznych. Działania bez wiedzy i zgody podopiecznego/podopiecznych są uzasadnione tylko w sytuacji (w zakresie), w którym sam podopieczny/podopieczni nie jest/nie są w stanie zmobilizować swojej woli lub gdy plany życiowe innych ludzi, podopiecznego/podopiecznych, osób są poważnie zagrożone. Specjalista powinien w miarę możliwości uzasadnić takie działania w oczach podopiecznemu/podopiecznym. 

  Kwestia przejęcia odpowiedzialności za podopiecznego/podopiecznych przez pracownika socjalnego jest dopuszczalna tylko w sprawach niecierpiących zwłoki.

§2.8

  Specjalista musi poinformować podopiecznego/podopiecznych o prawach, szansach, zagrożeniach, obowiązkach związanych z kontaktem z opieką społeczną.

§2.9

  Pracownikowi socjalnemu nie wolno angażować się w żadne działania, które naruszają lub ograniczają prawa podopiecznego/podopiecznych, nawet jeśli odbywa się to na prośbę podopiecznego/podopiecznych.

§2.10

  Pracownik socjalny jest zobowiązany do zachowania w tajemnicy znanej mu tożsamości lub statusu społecznego podopiecznego/podopiecznych.

  Podopieczny/podopieczni od pierwszego kontaktu ze specjalistą pomocy społecznej musi/muszą mieć pewność, że poufne informacje, które poznano w ramach tych relacji (w tym wyniki badań ankietowych) pozostaną tajemnicą. Obowiązek nieujawniania tajemnicy podopiecznego/podopiecznych nie zostaje zniesiony przez samą zgodę podopiecznego/podopiecznych, ponieważ jest to związane z interesami procesu pomocy społecznej i funkcjami pomocy społecznej.

  Wszyscy podopieczni muszą mieć pewność, że z pracownikiem socjalnym, jako przedstawicielem instytucji pomocy społecznej i powiernikiem, można się kontaktować bez obawy o nagłośnienie faktów z życia prywatnego. 

Pracownik socjalny musi być tolerancyjny wobec człowieka, innych osób i  ludzi innych kultur, wyznań i narodowości.

§2.11

  Pracownik opieki społecznej musi uzyskać zgodę podopiecznego/podopiecznych przed dokonaniem nagrań na taśmę, wprowadzeniem danych podopiecznego/podopiecznych do kart i banku, umożliwiając wszystkim innym (pracownikom organów państwowych, wolontariuszom, stażystom i innym, jeśli o to poproszą) obserwowanie jego pracy.

§2.12

Opłata (całkowita lub częściowa) ustalona przez państwo i samorządy za różne rodzaje usług społecznych musi być współmierna do udzielonej pomocy i zdolności podopiecznego/podopiecznych do zapłaty za usługi społeczne.

  Pracownicy opieki społecznej nie powinni przyjmować prezentów wartościowych ani dodatkowych opłat za świadczenie usług socjalnych na rzecz podopiecznego/podopiecznych.

Sekcja III. Relacje z Kolegami Zawodowymi.

§3.1

  Pracownik socjalny może wykonywać swoje obowiązki służbowe wspólnie z innymi specjalistami, jeżeli wymaga tego interes podopiecznego/podopiecznych. Jednocześnie dostrzega profesjonalizm, oryginalność i wartość udziału w służbie społecznej innych profesjonalistów, niezbędnych do rozwiązywania problemów podopiecznego/podopiecznych.

  Pracownik pomocy społecznej promuje współpracę instytucji pomocy społecznej o różnym podporządkowaniu resortowym, zarówno państwowych czy miejskich, jak i publicznych, kościelnych i prywatnych, w osiąganiu ich celów.

§3.2

  Specjalista ds. usług społecznych musi umieć i dążyć do pracy w zespole, tworzyć i utrzymywać sytuacje, które przyczyniają się do kompetentnych działań zawodowych kolegów z usług społecznych dla różnych kategorii ludności. 

Podczas pracy z podopiecznym/podopiecznymi specjalista musi obiektywnie i poprawnie przedstawić podopiecznemu/podopiecznym dane dotyczące kwalifikacji, kreatywnego podejścia i umiejętności zawodowych kolegów w pracy, wykorzystać niezbędne kanały do ​​​​obiektywnej oceny metod pracy kolegów.

§3.3

  Pracownik socjalny zastępujący kolegę podczas urlopu, choroby lub z innych przyczyn powinien działać w interesie poprawy reputacji osoby, którą zastępuje.

§3.4

  Specjalista pomocy społecznej nie powinien wykorzystywać konfliktu między współpracownikiem a kierownikami pomocy społecznej we własnym interesie, w tym do wzmocnienia swojej pozycji, swojego autorytetu.

§3.5

  W przypadkach, gdy pracownik socjalny ma konflikty zawodowe ze współpracownikami lub przełożonymi i nie może ich samodzielnie rozwiązać, powinien skontaktować się z organami ochrony socjalnej, innymi władzami państwowymi lub miejskimi, oddziałem regionalnym „Stowarzyszenie Pracowników Służb Społecznych”, a także do sądów, lecz przestrzegając zasad etycznych, dopiero po rozmowie z kompetentną osobą, powiadomieniu jej o swoich zamiarach i konsultacji z kompetentnymi współpracownikami.

  Dotyczy to również sytuacji, gdy specjalista ds. pracy socjalnej, gdy specjalista ds. pomocy społecznej ma powody sądzić, że jeden z jego kolegów wyrządza poważną szkodę interesom podopiecznemu/podopiecznym i (lub) zaufaniu do zawodu, reputacji pracownika socjalnego instytucją usługowym.

§3.6

  Kierownik służby społecznej lub jej jednostki strukturalnej, a także specjalista pełniący czasowo funkcję eksperta, inspektora, mentora lub lidera w imieniu kierownictwa, jest obowiązany zwrócić uwagę swoich współpracowników na warunki wspólnej pracy, zadań zawodowych, koncepcyjnych lub technologicznych podejść do rozwiązywania dylematów zawodowych i etycznych, a także krytycyzmu wobec swoich działań i ocen zawodowych.

Dział IV. Stosunek do zawodu. 

  Wszyscy pracownicy socjalni mają etyczne obowiązki wobec swojego zawodu.

W powinności Oni mają:

§4.1

  Bronić wartości zawodowych, wiedzy, ideologii i technologii zawodu, przyczyniać się do rozwoju profesjonalizmu w pracy socjalnej, podnosić rangę i prestiż swojego zawodu, upowszechniać i doskonalić system usług społecznych dla ludności.

§4.2

  Chronić zawód przed tendencyjną krytyką i czynić wszystko, co możliwe, aby umocnić przekonanie o potrzebie zawodów związanych z usługami społecznymi i skutecznym funkcjonowaniu usług społecznych.

§4.3

  Być aktywnym i odpowiedzialnym w dyskusjach nad problemami doskonalenia zawodu, brać udział w konstruktywnej krytyce zawodu, jego teorii, form, metod i rzeczywistej praktyki.

§4.4

  Włącz się w badania naukowe, zachęcaj do innowacyjnych poszukiwań i brać osobisty udział w opracowywaniu nowych metod profesjonalnej pracy socjalnej niezbędnych do zwiększenia jej efektywności, zaspokojenia rozwijających się potrzeb ludności.

§4.5 

  Dążyć do zdobycia opinii uczciwego, kompetentnego i przyzwoitego specjalisty szanującego prawa człowieka i demokratyczne instytucje społeczeństwa, przyczyniając się do ich upowszechniania i skuteczności.

§4.6

  Zapobiegać nie umiejętnemu i nieuzasadnionemu świadczeniu usług społecznych na rzecz ludności, podważającym prestiż zawodu.

Dział V Relacje z organami rządowymi, samorządowymi i organizacjami publicznymi.

Specjalista do spraw opieki społecznej:

§5.1 

Ściśle współpracuje z przedstawicielami władz państwowych i samorządowych, których działania mają na celu rozwój usług społecznych, udzielanie profesjonalnej pomocy klientom oraz wspieranie profesjonalnej pracy socjalnej, która nie jest sprzeczna z zasadami Kodeksu Etyki Zawodowej Pracownika Socjalnego oraz normami etycznymi Międzynarodowej Federacji Pracowników Socjalnych.

§5.2

  Przyczynia się do rozwoju polityki społecznej, technologii, metod i praktyk świadczenia usług społecznych w celu osiągania najwyższych wyników w działalności usług społecznych, osiągania państwowych i regionalnych standardów usług społecznych.

§5.3  

  Wykorzystuje wszelkie niezbędne środki i zasoby władz publicznych działających w obszarze usług w celu rozwiązywania problemów klientów, doskonalenia polityki społecznej, metod i praktyk ochrony socjalnej ludności.

§5.4 

   Dostarcza zainteresowanym organom zarządzającym i (lub) instytucji pomocy społecznej, w której pracuje, materiały i informacje ważne dla rozwoju profesjonalnej pracy socjalnej, ochrony socjalnej ludności i sfery społecznej społeczeństwa jako całości.

§5.5

  Nie uczestniczy w działalności instytucji i organizacji publicznych, jeżeli taki udział jest sprzeczny z zasadami Kodeksu Etyki Zawodowej Pracowników Socjalnych i godzi w interesy Klientów.

Dział VI. Odpowiedzialność za odstępstwa od zasad i norm etyki zawodowej.

§6.1

  Oddział Okręgowy Międzyregionalnej Społecznej Organizacji Pracowników Socjalnych (do wykluczenia ze Stowarzyszenia włącznie), jeżeli zaniedbują lub naruszają postanowienia Kodeksu.

§6.2

  Oddział regionalny „Międzyregionalnej Organizacji Publicznej” Stowarzyszenia Pracowników Służb Społecznych, a także kolektywy pracownicze służb społecznych, w tym Federacje i Organizacje społeczno-publiczne w przypadku wyczerpania środków oddziaływania społecznego na osoby naruszające zasady i standardy etyki zawodowej, mają prawo do poruszenia kwestii stosowania środków dyscyplinarnych wobec kierownictwa służb społecznych i wyższych władz, przewidzianych przez obowiązujące przepisy prawa pracy.

§6.3

  Decyzją Zarządu Międzynarodowej Organizacji Publicznej „Stowarzyszenie Pracowników Socjalnych” oddział regionalny Stowarzyszenia może zostać poproszony o zawieszenie członkostw w Stowarzyszeniu tych pracowników socjalnych, którzy dopuszczają odstępstwa od norm Kodeksu Etyki Zawodowej w swoich zadaniach.

Wniosek.

  W przypadku, gdy w praktyce pracy socjalnej pojawiają się dylematy zawodowe i etyczne, sugerujące, w celu ich rozwiązania, konkretne stosowanie przepisów Kodeksu, ważne jest rozpatrywanie jego artykułów nie w izolacji, ale w ścisłym związku.

Każda sekcja i artykuł Kodeksu przewiduje regulację określonego obszaru relacji zawodowych pracowników socjalnych; lecz wszystkie one są składowymi etyki zawodowej, systemu zasad moralnych i norm postępowania dla Prawdy w działalności zawodowej tych, którzy w Prawdzie dobrowolnie podjęli się z Prawdą misji służby społecznej ludziom znajdującym się w trudnej sytuacji życiowej.

Glosa

Glosa

~Ⱑ᛭eᛊt᛭ᛊuɨ᛭Ⱓrɨᛊ~•ᛊ· ~)}][{(∴asprotectoris∴)}][{(~